Σχολείο χωρίς επιστήμη

Με αφορμή την εκκίνηση του συναρπαστικού ερευνητικού προγράμματος στο CERN του μεγαλύτερου πειράματος που έγινε ποτέ, στη μεγαλύτερη πειραματική συσκευή που κατασκευάστηκε ποτέ, ο καθηγητής Π. Ιωακειμίδης, επικαλέσθηκε πρόσφατα τη δυσάρεστη διαπί­στωση από την πανεπιστημιακή του εμπειρία, ότι «οι περισσότεροι νέοι άνθρωποι δεν έχουν σχεδόν καμία γνώση για τη σύγχρονη επιστήμη, για τις μεγάλες επιστημονικές θεωρίες που ορίζουν, ερμη­νεύουν, προβλέπουν την πραγματικότητα και που προσφέρουν το πλαίσιο κατανόησης τις ανθρώπι­νης ύπαρξης». Και διερωτήθηκε, πώς, χωρίς κάποια εξοικείωση με αυτή τη γνώση και τη νέα «θεμε­λιακή αφήγηση» που προσφέρει, προσλαμβάνει κανείς το σημερινό κόσμο και τις αλλαγές του. Ο τρόπος με τον οποίο οι νέοι έρχονται σε επαφή με την επιστήμη, το είδος και η ποιότητα των πληροφοριών που τους παρέχονται, η επάρκεια των διδακτικών μεθόδων και η ανισότητα των ευκαιριών που δημιουργεί το κοινωνικό περιβάλλον, απασχολούν έντονα πολλές χώρες. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η διδασκαλία των επιστημών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση αποτέλεσε πεδίο μάχης σκληρής στον «πόλεμο του Μπους κατά της επιστήμης». Στη Γαλλία το επίπεδο της εκπαί­δευσης στα σχολεία των φλεγόμενων προαστίων, τροφοδοτεί τακτικά τον δημόσιο διάλογο. Και τα ευρήματα του διεθνούς προγράμματος αξιολόγησης ΡΙSΑ, δίνουν την ευκαιρία για αισιόδοξες ή απαισιόδοξες προβλέψεις σχετικά με την ικανότητα της μιας ή της άλλης χώρας, να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της «κοινωνίας της γνώσης».
Δεν είναι αυτή η περίπτωση της Ελλάδας. Διότι, εδώ, αν «οι περισσότερα νέοι άνθρωποι δεν έχουν σχεδόν καμία γνώση για τις μεγάλες επιστημονικές θεωρίες», είναι, πολύ απλά, γιατί ποτέ δεν τις έχουν ακούσει, τουλάχιστον στο πλαίσιο των εγκυκλίων σπουδών τους. Τόσο απλά! Εκατόν πενήντα χρόνια μετά τη δημοσίευση της θεωρίας της εξέλιξης, 90 μετά τη διατύπωση της θεω­ρίας της σχετικότητας, 80 μετά την ανακάλυψη και την ερμηνεία της διαστολής του Σύμπαντος, 70 μετά τη συγκρότηση της κβαντομηχανικής και τουλάχιστον 30 μετά τη διαμόρφωση του καθιερωμέ­νου προτύπου στοιχειωδών σωματιδίων και θεμελιωδών δυνάμεων, οι σπουδαίες αυτές και γόνι­μες ιδέες, που συμπυκνώνουν αυτό που σήμερα γνωρίζουμε για τον κόσμο και τη Ζωή, δεν έχουν περάσει ακόμη την πόρτα του σχολείου...
Ή, για να είμαστε απολύτως ακριβείς, κάποιες την πέρασαν, αλλά με τον ίδιο εκείνο τρόπο που μια δειλή πολιτική τάξη αντι­μετώπιζε πάντα μια πρωτόγονα αναχρονιστική και κακομαθημένη Ιεραρχία: έχουν περιληφθεί στα σχολικά βιβλία, αλλά δεν διδά­σκονται. Οι νεότερες γενιές των Ελλήνων, όπως ακριβώς και οι προη­γούμενες, θα συνεχίσουν αμέριμνα το ταξίδι τους στη ζωή χωρίς επαφή με το κεκτημένο του ανθρώπινου πολιτισμού απέναντι στα μεγάλα ερωτήματα της ύπαρξης: Για τη γέννηση του Σύμπαντος, τη φύση του χώρου και του χρόνου, της ύλης και της ενέργειας, την προέλευση και την ποικιλότητα της ζωής, την παρουσία του ανθρώπου. Σαν ο Δαρβίνος και ο Αϊνστάιν να μην πέρασαν ποτέ από τη γη μας..

Εκδήλωση στη μνήμη του Γιάννη Ζουγανέλη

Το Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2009 και στις 7 μ.μ. ο περιβαλλοντικός και πολιτιστικός σύλλογος Αιγών-Βλοβοκάς διοργανώνει εκδήλωση για να τιμήσει τον άνθρωπο και καλλιτέχνη Γιάννη Ζουγανέλη.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στη βιβλιοθήκη που με τόση αγάπη ο Γιάννης δημιούργησε.

ANTI-ΟΥΜΠΕΡΤΟ ΕΚΟ

Αν πράγματι ο Ομπέρτο Εκο είπε ότι το "καλοκαίρι δεν υπάρχουν ειδήσεις"τότε το περσινό καλοκαίρι διέσυρε τη θεωρία του.Ένας πόλεμος γενοκτονία που προετοιμαζόταν από καιρό, μια παγκόσμια κρίση , αλλαγή συσχετισμών σε πολλές χώρες, ανάμεσα στίς οποίες είναι και η δική μας. Αυτά κληροδότησε το καλοκαίρι του 2008 στον Ιανουάριο της νέας εποχής.

Πεθαίνοντας στην Παλαιστίνη

Διαβάζοντας την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, στάθηκα σε αυτή τη φωτογραφία και σε αυτό το κείμενο. Σας τό δίνω χωρίς σχόλια λέγοντας μόνο ότι : Η πράξη δεν σπρώχνει απότομα στην καταστροφή. Την έλκει η σκέψη.