9 Νοε 2009
3 Νοε 2009
Εξάρχεια. «ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΤΟ ΓΑΛΑΤΙΚΟ ΧΩΡΙΟ ;»
«Η πιο όμορφη γειτονιά έχει ένα ελάττωμα: Αντιστέκεται»
Τα Εξάρχεια είναι η πιο ανθρώπινη, η πιο ζωντανή γειτονιά στο κέντρο της Αθήνας. Αγαπημένη και όμορφη γειτονιά. Με τον λόφο της, τους πεζόδρομους, την Καλλιδρομίου της. Με τους κατοίκους τη$ που αποτελούν μια μικρή ανοιχτή κοινωνία με ευαισθησίες και χιούμορ. Κι ένα μεγάλο "ελάττωμα": να αντιστέκεται.
Είναι κάτι σαν το γαλατικό χωριό για το κράτος, το οποίο κάνει ότι μπορεί για να εξαναγκάσει τους αμετανόητους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, τα στέκια τους, τις δραστηριότητές τους, ώστε να απομείνει η περιοχή καθαρή και αμόλυντη στα χέρια εταιρειών και λοφτ κατοικιών. Άλλοτε ρίχνοντας ναρκωτικά με το τσουβάλι, όπου από τη μια στιγμή στην άλλη γέμισαν οι δρόμοι με εξαρτημένα παιδιά- ζόμπι, και άλλοτε με τις γνωστές επιχειρήσεις-
σκούπα της Αστυνομίας, ρίχνοντας δακρυγόνα και ξύλο πάλι με το τσουβάλι. Δεν τσιγκουνεύεται σε τέτοια το κράτος. Αλήθεια, για ποιο άβατο μιλούν; Κάθε τρεις και λίγο οι κλούβες και τα ΜΑΤ είναι παντού, τρομοκρατώντας τους πάντες. Ανέκαθεν τα Εξάρχεια ήταν η περιοχή που μπορούσες να κυκλοφορήσεις οποιαδήποτε ώρα της μέρας ή της νύχτας χωρίς τον παραμικρό κίνδυνο.
Η ανασφάλεια και ο φόβος κάνουν την εμφάνιση τους μαζί με την αστυνομία. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να βρεθείς με ανοιγμένο κεφάλι γιατί κάθεσαι στο καφενείο της γειτονιάς σου. Από την άλλη, ζώντας κανείς στα Εξάρχεια, ζει στην καρδιά των γεγονότων που λένε. Βγαίνεις για μια Βόλτα και ενημερώνεσαι για ότι συμβαίνει στην πολιτική, για ότι καινούργιο κάνει την εμφάνιση του στη μουσική, τον κινηματογράφο, τις εκδόσεις, πηγαίνοντας παντού με τα πόδια. Η πληροφόρηση είναι παντού. Στα συνθήματα και στις εφημερίδες τοίχου, στις αφίσες - έργα τέχνης, στα διάφορα λουκ των ανθρώπων.
Όταν λοιπόν απαντούσα "Εξάρχεια", στην ερώτηση "Πού μένεις;", έβλεπα έναν ψιλοπανικό στα μάτια κάποιων που καταπίνουν αμάσητα όσα τους σερβίρονται και έκανα φιλότιμες προσπάθειες να εξηγήσω την κατάσταση. "Γιατί δεν μένεις κάπου πιο ήσυχα;". Δεν τη θέλω αυτή την ησυχία - αδιαφορία. Ελπίζω στη διαρκή αντίσταση των κατοίκων και των ομάδων που ανησυχούν, μέχρι την οριστική απομάκρυνση της τρομο - αστυνομίας από την περιοχή».
Β.ΤΖΩΡΤΖΗ
Επί χρόνια κάτοικος της περιοχής
Τα Εξάρχεια είναι η πιο ανθρώπινη, η πιο ζωντανή γειτονιά στο κέντρο της Αθήνας. Αγαπημένη και όμορφη γειτονιά. Με τον λόφο της, τους πεζόδρομους, την Καλλιδρομίου της. Με τους κατοίκους τη$ που αποτελούν μια μικρή ανοιχτή κοινωνία με ευαισθησίες και χιούμορ. Κι ένα μεγάλο "ελάττωμα": να αντιστέκεται.
Είναι κάτι σαν το γαλατικό χωριό για το κράτος, το οποίο κάνει ότι μπορεί για να εξαναγκάσει τους αμετανόητους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, τα στέκια τους, τις δραστηριότητές τους, ώστε να απομείνει η περιοχή καθαρή και αμόλυντη στα χέρια εταιρειών και λοφτ κατοικιών. Άλλοτε ρίχνοντας ναρκωτικά με το τσουβάλι, όπου από τη μια στιγμή στην άλλη γέμισαν οι δρόμοι με εξαρτημένα παιδιά- ζόμπι, και άλλοτε με τις γνωστές επιχειρήσεις-
σκούπα της Αστυνομίας, ρίχνοντας δακρυγόνα και ξύλο πάλι με το τσουβάλι. Δεν τσιγκουνεύεται σε τέτοια το κράτος. Αλήθεια, για ποιο άβατο μιλούν; Κάθε τρεις και λίγο οι κλούβες και τα ΜΑΤ είναι παντού, τρομοκρατώντας τους πάντες. Ανέκαθεν τα Εξάρχεια ήταν η περιοχή που μπορούσες να κυκλοφορήσεις οποιαδήποτε ώρα της μέρας ή της νύχτας χωρίς τον παραμικρό κίνδυνο.
Η ανασφάλεια και ο φόβος κάνουν την εμφάνιση τους μαζί με την αστυνομία. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να βρεθείς με ανοιγμένο κεφάλι γιατί κάθεσαι στο καφενείο της γειτονιάς σου. Από την άλλη, ζώντας κανείς στα Εξάρχεια, ζει στην καρδιά των γεγονότων που λένε. Βγαίνεις για μια Βόλτα και ενημερώνεσαι για ότι συμβαίνει στην πολιτική, για ότι καινούργιο κάνει την εμφάνιση του στη μουσική, τον κινηματογράφο, τις εκδόσεις, πηγαίνοντας παντού με τα πόδια. Η πληροφόρηση είναι παντού. Στα συνθήματα και στις εφημερίδες τοίχου, στις αφίσες - έργα τέχνης, στα διάφορα λουκ των ανθρώπων.
Όταν λοιπόν απαντούσα "Εξάρχεια", στην ερώτηση "Πού μένεις;", έβλεπα έναν ψιλοπανικό στα μάτια κάποιων που καταπίνουν αμάσητα όσα τους σερβίρονται και έκανα φιλότιμες προσπάθειες να εξηγήσω την κατάσταση. "Γιατί δεν μένεις κάπου πιο ήσυχα;". Δεν τη θέλω αυτή την ησυχία - αδιαφορία. Ελπίζω στη διαρκή αντίσταση των κατοίκων και των ομάδων που ανησυχούν, μέχρι την οριστική απομάκρυνση της τρομο - αστυνομίας από την περιοχή».
Β.ΤΖΩΡΤΖΗ
Επί χρόνια κάτοικος της περιοχής
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)