Οι βρεγμένες κότες του ΠΑΣΟΚ

ΠΗΓΗ: ΕλευθεροτυπίαΤου ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΠΑ pappas@enet.gr

Στο βιβλίο του «Το λεξικό της πιάτσας» ο Βρασίδας Καπετανάκης στο λήμμα «κόττα» αναφέρει: «προσβλητική προσφώνησις επί ανδρών και γυναικών: «τον ενομίζαμε για καλό άνδρα, και αποδείχθηκε κόττα»».

Είναι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ (και ορισμένοι υπουργοί) «κότες βρεγμένες» που ντρέπονται γι' αυτά που ψηφίζουν, σύμφωνα με την περιγραφή του υπουργού Υγείας Α. Λοβέρδου ή μήπως, ακόμη χειρότερα, είναι «κότες λειράτες» που σκούζουν και κουνάνε τα καχεκτικά φτερά τους για να δείξουν στην κοινωνία ότι πασχίζουν για τα συμφέροντα των αδυνάτων, αλλά την κρίσιμη στιγμή επιστρέφουν στο κοτέτσι και δηλώνουν υποταγή στον αρχηγό κόκορα;

«Ζητείται ελπίς». Υπάρχει;

Από topontiki.gr (απ' όπου και το φωτογραφικό)

Του Δημήτρη Μυ

Ο προϋπολογισμός του ΔΝΤ ψηφίστηκε. Οι εργασιακές σχέσεις «κινεζοποιούνται». Τα «δεδομένα» ασφαλιστικά - συνταξιοδοτικά δικαιώματα τινάχτηκαν στον αέρα. Η ανεργία «χτυπάει» κόκκινο. Παρ' όλα αυτά υπάρχει ελπίδα να σταματήσει η νεοφιλελεύθερη επέλαση.

Η κυβέρνηση με το ξεκίνημα του νέου χρόνου θα προχωρήσει στη δεύτερη και κρισιμότερη φάση του σχεδίου απορρύθμισης του οικονομικού περιβάλλοντος του τόπου, το οποίο περιλαμβάνει

● το ξεπούλημα δημόσιων επιχειρήσεων

● μακροχρόνιες μισθώσεις αρχαιολογικών χώρων και περιοχών με ιδιαίτερο φυσικό κάλλος, εμπορικό ή τουριστικό ενδιαφέρον,

● ιδιωτικοποίηση βασικών λειτουργιών κρατικής μέριμνας (παιδεία, υγεία, ασφάλεια),

● εκχώρηση εκμετάλλευσης άλλων πλουτοπαραγωγικών πόρων της χώρας.

Δημοκρατία ή βία

Γιώργος Δελαστίκ

*Δημοσιεύτηκε στο Έθνος, 24.12.2010 Ξυλοφορτώνεται στην Αθήνα από τυχαίους διαδηλωτές ο Κωστής Χατζηδάκης, πρώην υπουργός επί κυβέρνησης Καραμανλή, όταν επιχειρεί αλαζονικά να περάσει μέσα από το πλήθος. Γης Μαδιάμ η Ρώμη από διαδηλωτές μόλις ο πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι επιβιώνει, για τρεις ψήφους, πρότασης μομφής, έχοντας εξαγοράσει βουλευτές της αντιπολίτευσης. Σοκ και δέος για τον πρίγκιπα Κάρολο και τη δούκισσα Καμίλα στο Λονδίνο όταν εξαγριωμένοι φοιτητές επιτίθενται εναντίον της λιμουζίνας, με την οποία περνούν επιδεικτικά μέσα από τις γραμμές τους για να πάνε στο θέατρο. Δεκάδες νεκροί στην Ακτή Ελεφαντοστού, όταν οπαδοί του νικητή των προεδρικών εκλογών Αλασάν Ουταρά συγκρούονται με τον στρατό που παραμένει πιστός στον ηττηθέντα πρόεδρο Λοράν Γκμπαγκμπό, ο οποίος αρνείται να παραδώσει την εξουσία!

Ανήγγειλαν ... πτώχευση

Μοντέλο εκπόρνευσης

Από Το Ποντίκι 15.12.2010 (απ' όπου και το σκίτσο του Soloup)

Του Δημήτρη Καζάκη

οικονομολόγου - αναλυτή

Ο κομισάριος Όλι Ρεν συνεχίζει να λέει ότι «(εσείς οι Έλληνες) ζούσατε πέραν των δυνατοτήτων σας» («Καθημερινή», 12.12), λες και ο υπερδανεισμός, ιδιωτικός και δημόσιος, είναι προϊόν καλοπέρασης και όχι τεράστιων παραγωγικών, εισοδηματικών και αναπτυξιακών ελλειμμάτων της οικονομίας και της κοινωνίας. Παίζει το γνωστό παιχνίδι της μετάθεσης των ευθυνών, της ενοχοποίησης του λαού και της χώρας, κατά τα γνωστά ολοκληρωτικά πρότυπα της κυρίαρχης ιδεολογίας και πολιτικής που ο ίδιος υπηρετεί.

Ένα τεραστιο ΟΧΙ πνιγμένο στα δακρυγόνα-Συγκλονιστικό συλλαλητήριο!

Πηγή: Γιώργος Σαρρής

Μια τεράστια σε όγκο διαδήλωση, από αυτές που συμβαίνουν κάθε πολλά χρόνια έγινε σήμερα στην Αθηνα.Ηταν ενα συλλαλητήριο με πάνω από 150000 λαού που θα μπορούσε να μείνει αν όχι στην ιστορία τουλάχιστον στη σκέψη αυτών που συμμετείχαν, αν δεν διαλυόταν από τα δακρυγόνα και τα χημικά των ΜΑΤ που σε "συνεργασία" με μερικές δεκάδες δήθεν μπάχαλους έπνιξαν την πόλη στα χημικά στήνοντας ένα σκηνικό που θύμιζε χούντα!

Η εικόνα της πορείας που δεν πέρασε ποτε από το Σύνταγμα και ποτέ δεν ολοκληρώθηκε αφού έμεινε κομμένη στα 2, έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με τον ενθουσιασμό που επικρατούσε νωρίτερα χαμηλά στη Σταδίου όταν στρατιές ολόκληρες, κανονικές θάλασσες αντίστασης από απλούς ανθρώπους της δουλειάς  εστριβε από τα Χαυτεια προς τη Βουλή.

Η πορεία του ΠΑΜΕ ξεκίνησε πρώτη και για πάνω από 1 ώρα περνούσε τη Σταδίου ανεβαίνοντας προς το Σύνταγμα.
Το άλλο τεράστιο κομμάτι ξεδιπλωνόταν από το πεδίο του Άρεως μέχρι τη Σταδίου περιμένοντας να ξεκινήσει.

Δεν μπορώ να πώ αν αυτό το συλλαλητήριο ήταν μεγαλύτερο η μικρότερο από εκείνο της 5 Μαη.Αλλοι λένε πως ήταν άλλοι όχι.(Καποιος περιπτερούχος στη Σταδίου μου είπε πως ήταν η μεγαλύτερη πορεία που έχει δει στη ζωή του 40 χρόνια εκεί κοντα στην Καυθμώνος).

Τι κρίμα που δεν έφτασε ποτέ στο Σύνταγμα.Τι κρίμα που δε μας είδαν από τα παράθυρα της Βουλής, της πιο απαξιωμένης αν όχι μισητής Βουλής στην ιστορία. Ενα κρίμα που το νοιώσαμε όλοι οταν είδαμε την πορεία κομμένη στα δύο και πολλούς από μας να  προσπαθουν με τα κινητά να μάθουν τι γινόταν μεσα στη Σταδίου οταν βροχή απο μολότοφ, χειροβομβίδες κροτου λάμψης και χημικά άρχισε να πέφτει σε όλα τα σημεία της Πλ.Συντάγματος.
Φαίνεται πως ήταν τόσο ευκολο!
Οι όμορφες πορείες άσχημα να διαλύονται!
Καμιά 50αριά κουκουλοφόροι όλοι κι όλοι, παίζοντας κλεφτοπόλεμο με τα ΜΑΤ  κατάφεραν μια χαρά να διαλύσουν πάνω από 100000 κοσμο!
Αν αυτό δεν είναι ένα πρόβλημα που πρέπει με κάθε τρόπο να λυθεί, δεν ξέρω τι είναι.

Το σίγουρο πάντως είναι πως η κυβέρνηση πλέον ξέρει καλά τι αισθάνεται ο λαός.

Ειδε πεντακάθαρα και τον όγκο του κόσμου να μεγαλώνει επικίνδυνα, αλλά και την οργή και την αποφασιστικότητα να φουντώνουν, αφού παρά την πρωινή βροχη και το τσουχτερό κρυο πολλοί λίγοι επηρρεάστηκαν.(Εννοειται οτι με καλό καιρό ο κόσμος θα ήταν πέρα απο κάθε φαντασία.)
Οποιος ισχυριστεί από δω και πέρα μετά και τη σημερινή διαδήλωση πως ο λαός συναινεί, καλύτερα να πάει να τον κοιτάξει κανένας γιατρός του ΔΝΤ.
Θα επανέλθουμε σε λίγο με σκέψεις, λεπτομέρειες και βίντεο.
(Η έναρξη της διάλυσης της πορείας έγινε μπροστά μας ακριβώς στο απεριφρούρητο μπλοκ της ΟΛΜΕ.Ακριβώς  3 λεπτά πριν φτάσουμε στο Σύνταγμα στα ξενοδοχεία στο πλάι της πλατείας αστυνομικοί δοκίμαζαν πυροσβεστήρες.Εντελώς τυχαία φυσικά)

Συναίνεση ή συνενόχους στην εκτροπή;

Από topontiki.gr (απ' όπου και το σκίτσο του Πάνου)

Του Δημήτρη Μυ

Το πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση συνοψίζεται ως εξής: Είναι σε θέση να εκπληρώσει τις συμβατικές δεσμεύσεις που έχει αναλάβει με τη Δανειακή Σύμβαση και το Μνημόνιο έναντι των πιστωτών κινούμενη εντός των πλαισίων της συνταγματικής νομιμότητας;

Το γεγονός ότι σήμερα ο πρωθυπουργός αναζητά συναίνεση στις συναντήσεις του με τους αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης υποδηλώνει την αμφιβολία του γι' αυτήν τη δυνατότητα. Υποδηλώνει επίσης και το αδιέξοδό του, καθώς η μη εξασφάλιση συναίνεσης τον οδηγεί είτε σε αντιδημοκρατικές επιλογές – διά της πυγμής επιβολή των πολιτικών του ΔΝΤ – είτε στην παραίτηση...

Ήδη στον νομικό κόσμο της χώρας διαμορφώνεται η άποψη ότι τόσο η Δανειακή Σύμβαση όσο και το Μνημόνιο, καθώς και η νομοθεσία για την εφαρμογή τους, κινούνται εκτός (νομιμότητας) των πλαισίων του Συντάγματος.

Σύμφωνα με την διακήρυξη του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών «η δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η χώρα μας – ιδρύοντας νομικό προηγούμενο και για μελλοντικούς δανεισμούς μας – αναγνώρισε μεταξύ άλλων το δικαίωμα στους συγκεκριμένους δανειστές μας, σε περίπτωση που δεν ικανοποιηθούν, να προβούν σε αναγκαστική εκτέλεση εις βάρος της δημόσιας περιουσίας, αδιακρίτως αν πρόκειται για

● στοιχεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς (όπως η Ακρόπολη),

● μέσα αναγκαία για την εθνική μας άμυνα (όπως τα οπλικά μας συστήματα),

● δημόσια κτήρια (όπως η Βουλή),

● κοινόχρηστοι χώροι (πλατείες, δρόμοι),

σε αντίθεση δηλαδή με ό,τι συμβαίνει με τους λοιπούς δανειστές και τους ίδιους τους Έλληνες πολίτες. Με άλλα λόγια όσα ίσχυαν ως προς το ακατάσχετο της δημόσιας περιουσίας ανατρέπονται, και δη υπέρ των αλλοδαπών δανειστών, χωρίς κανέναν περιορισμό».

Επιπροσθέτως οι προωθούμενες διαρθρωτικές αλλαγές, που στόχο έχουν την απορρύθμιση της ελληνικής οικονομίας για να εξασφαλιστεί η «ευεργετική» λειτουργία του νόμου της (ζούγκλας) αγοράς, είναι προφανές ότι δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τη συναίνεση της κοινωνίας, αφού οι εν λόγω ρυθμίσεις εκθεμελιώνουν (τινάζουν στον αέρα για την ακρίβεια) δικαιώματα των εργαζομένων. Είναι, λοιπόν, αναμενόμενο πως κάποια στιγμή η υπομονή και η αντοχή των εργαζομένων θα εξαντληθούν.

Αυτή η κρίσιμη στιγμή όλα δείχνουν ότι έχει πλησιάσει. Είναι λοιπόν απαραίτητη για την κυβέρνηση η αναζήτηση ενός νέου συναινετικού μανδύα με τον οποίο θα μασκαρευτεί για να απευθυνθεί και να «παραμυθιάσει» για μια ακόμη φορά την κοινωνία.

Αυτόν τον μανδύα, εκτός από την κυβέρνηση των υφαίνουν και οι πιστωτές μας, καθώς κι αυτοί προφανώς αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα της στιγμής: Αν δεν υπάρξει πολιτικός μανδύας (μηχανισμός) ικανός να εξασφαλίσει την κοινωνική συναίνεση, υπάρχει κίνδυνος να τιναχτεί στον αέρα όλο το κόλπο της «ιδιωτικοποίησης» του ελληνικού κράτους.

Καθώς είναι πολλά τα λεφτά που παίζονται σ' αυτό το κόλπο, δεν τηρούνται ούτε τα προσχήματα, όπως φάνηκε από τις παραινέσεις - εντολές των αρχιερέων της «διάσωσης» Στρος Καν και Όλι Ρεν προς τα κόμματα της αντιπολίτευσης και τους κοινωνικούς εταίρους «να στηρίξουν το δύσκολο έργο της κυβέρνησης».

Το γεγονός ότι θα υπάρξουν σίγουρα αμοραλιστές, καιροσκόποι ή απλώς καραγκιόζηδες της πολιτικής ζωής που θα προθυμοποιηθούν να βάλουν ένα χεράκι για τελειώσει η κυβέρνηση τη δουλειά που της έχει αναθέσει το ΔΝΤ δεν σημαίνει κατ' ανάγκην ότι η επιδιωκόμενη συναίνεση μπορεί να επιτευχθεί. Η κοινωνία, η οποία δοκιμάζεται άγρια, είναι πλέον έμπειρη για να «μασήσει» κάποιες συμφωνίες κορυφής που στόχο έχουν την εξαπάτησή της για μια ακόμη φορά και τη διάσωση κάποιων... «επιδέξιων πολιτικών κώλων», οι οποίοι δεκαετίες τώρα αναπαύονται στον σβέρκο μας.

Υπ' αυτήν την έννοια οι έχοντες στοιχειώδες πολιτικό μυαλό αντιλαμβάνονται ότι, στην προκειμένη περίπτωση, συναίνεση σημαίνει συνενοχή σε ένα έγκλημα για το οποίο κάποια στιγμή θα αποφανθούν τα δικαστήρια..

Συμμορία ληστών το ΠΑΣΟΚ

ΠΗΓΗ: ΠΡΙΝ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Σε αδίστακτη πολιτική συμμορία ληστών στην υπηρεσία των πιο επιθετικών κύκλων του κεφαλαίου αναδεικνύεται η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου – του πιο μισητού πολιτικού καθάρματος που κυβέρνησε ποτέ την Ελλάδα. Τέτοιο μίσος εναντίον των εργαζομένων δεν είχαν δείξει ούτε οι φασίστες δικτάτορες που κατά καιρούς κατέλαβαν πραξικοπηματικά την εξουσία στη χώρα. Οι αλλεπάλληλοι αντεργατικοί νόμοι που προωθεί ο Γ. Παπανδρέου του εξασφαλίζουν αβίαστα την πρώτη θέση στη λίστα των πιο μισητών υπηρετών του κεφαλαίου σε όλη την ελληνική ιστορία.

Πρόκειται για τόσο αχαλίνωτο αντεργατικό όργιο που ακόμη και το ΔΝΤ θεωρεί πως είναι ...δυσφήμιση για την απάνθρωπη εικόνα του παγκοσμίως να εμφανίζεται ότι ταυτίζεται με την πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου!!! Όπου βρεθεί κι όπου σταθεί το τελευταίο διάστημα, ο γκαουλάιτερ του ΔΝΤ στην Αθήνα Πολ Τόμσεν διακηρύσσει δημοσίως, σε κάθε ομιλία του, ότι το ΔΝΤ δεν ζήτησε ποτέ από την κυβέρνηση Παπανδρέου να μειώσει τους μισθούς των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα! Δεν έχει ξαναγίνει αυτό πουθενά στον κόσμο: Να βγαίνει το ΔΝΤ από ...αριστερά(!!!) σε κάποια κυβέρνηση – και μάλιστα η κυβέρνηση αυτή να είναι του λεχρίτη του... προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς! Είναι όντως εξαιρετικά δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου έφτασε μέχρι του σημείου να δώσει το δικαίωμα στον κάθε ιδιώτη εργοδότη να μειώνει όσο θέλει (!) τους μισθούς των εργαζομένων του, με προσωρινό κατώτατο φράγμα μόνο τα 740 ευρώ μεικτά του ελάχιστου μισθού, που καθορίζει η εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας.

Αυτό σημαίνει δηλαδή ότι η κάθε μεγάλη επιχείρηση που απασχολεί στη χώρα μας π.χ. μηχανικούς ή γιατρούς με 30 ή και περισσότερα χρόνια προϋπηρεσίας και τους αμείβει με 2.300 ή 3.000 ευρώ ή και περισσότερα, έχει το δικαίωμα από τον Γ. Παπανδρέου να τους μειώσει το μισθό και να τους ρίξει ακόμη και στα... 740 ευρώ! Εννοείται ότι η τεράστια μάζα των εργαζομένων που δουλεύει με 1.000 ή 1.500 ή 2.000 ευρώ μεικτά ταχύτατα θα βουλιάξει προς τα 740 ευρώ! Μεικτά, για να μην ξεχνιόμαστε. Στην περίπτωση του ιδιωτικού τομέα, όπως είναι ευνόητο, δεν υπάρχει ούτε καν το πρόσχημα ότι τα κέρδη από τη μείωση των μισθών πάνε στα κρατικά ταμεία και από εκεί στους ξένους τοκογλύφους που δανείζουν την κυβέρνηση. Στην περίπτωση των ιδιωτών όλα τα λεφτά που εξοικονομούνται από τη μείωση των μισθών πάνε ολόκληρα στην τσέπη του εργοδότη – και χάνονται κι από πάνω τεράστια ποσά που αντιστοιχούν στις ασφαλιστικές εισφορές των ποσών που περικόπτονται από τους μισθούς και θα πήγαιναν στα ασφαλιστικά ταμεία, ενώ χάνει και απευθείας το κράτος φορολογικά έσοδα εξαιτίας των μισθών που περικόπτονται και που είναι τα μόνα σίγουρα φορολογικά έσοδα, αφού κόβονται απευθείας από την πηγή χωρίς να ερωτηθούν οι εργαζόμενοι.

Έχουμε να κάνουμε λοιπόν με αδίστακτους υπηρέτες των συμφερόντων του κεφαλαίου. Αυτή είναι η πραγματική φύση της κυβέρνησης Παπανδρέου, ο οποίος άλλωστε έχει έτοιμες τις βαλίτσες του να την κοπανήσει από την Ελλάδα μόλις δυσκολέψουν τα πράγματα. Ξέρει ότι αποκλείεται να εκλεγεί για δεύτερη τετραετία και ως εκ τούτου είναι εξαιρετικά επικίνδυνος πολιτικά. Ξεπουλάει τα πάντα στο κεφάλαιο, στους Αμερικάνους και στην ΕΕ με την πρώτη ευκαιρία, ελπίζοντας να τον ανταμείψουν με τη θέση του ΓΓ του ΟΗΕ για τις υπηρεσίες του. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι κανένας δεν έχει βάλει ακόμη θέμα στη Σοσιαλιστική Διεθνή να τον καθαιρέσουν από πρόεδρο, αφού έχει αποδειχθεί με τη διακυβέρνησή του... ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού, ώστε να πάψει τουλάχιστον για τα μάτια του κόσμου να αποτελεί «κινητό διασυρμό» της υποτιθέμενης σοσιαλδημοκρατίας. 

Έχει πλάτες ο Γιωργάκης - Τσολάκογλου που αποδεικνύεται «Ντίλινγκερ του κεφαλαίου»! Δεν είναι τυχαίο φυσικά που για την εκπλήρωση της αποστολής του τον έχουν πλαισιώσει με ένα οικονομικό επιτελείο οργάνων του διεθνούς κεφαλαίου. Ο Γ. Παπακωνσταντίνου ήταν υπάλληλος του ΟΟΣΑ στο Παρίσι επί εφτά χρόνια. Η Παναρίτη, αυτή η παντελώς άγνωστη και εξτρεμιστικά νεοφιλελεύθερη οικονομική σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου που την τοποθέτησε βουλευτή επικρατείας χωρίς καν να γνωρίζονται(!), ήταν υπάλληλος του ΔΝΤ πριν μας την φέρουν. Ο Χριστοδούλου, ο υπεύθυνος του δημόσιου χρέους, ήταν υπάλληλος της Γκόλντμαν Ζαξ. Καταλαβαίνουμε δηλαδή στα χέρια ποιών ανθρώπων βρίσκεται η ελληνική οικονομία!

Αυτοί όμως την αποστολή τους εκπληρώνουν. Εμείς θα ξυπνήσουμε να τους διώξουμε με κλωτσιές και τις πέτρες ή θα τους αφήσουμε να μας γδάρουν ζωντανούς; Αυτό είναι το ζήτημα. Τα άλλα περιττεύουν. Αυτό πρέπει να το αποδείξουμε με τη συμμετοχή μας στις απεργιακές κινητοποιήσεις όλης αυτής της εβδομάδας και πάνω από όλα στη γενική απεργία της Τετάρτης. Εκεί θα κριθεί εμπράκτως αν η οργή που αισθάνεται ο κόσμος της εργασίας θα μετατραπεί σε λάβα που κάψει την κυβέρνηση ή θα εκφυλιστεί σε κατάθλιψη αδράνειας. Ελπίζουμε, ευχόμαστε και εργαζόμαστε για να συμβεί το πρώτο. Διαφορετικά, το μέλλον μας προβλέπεται πολύ ζοφερό. Αυτοί δεν έχουν έλεος.

Το πρώτο χιόνι

Αιγές 11/12/2010 πρωί (Βλοβοκά) ΦΩΤΟ: Μιχ. Ντούρος

Παχύδερμη κυβέρνηση

Πηγή: ΑΥΓΗ

του Θ. Καρτερού

Μπορεί να κρύβεται ο Παπανδρέου πίσω από το δάχτυλο του υπερεπείγοντος και τις ανοησίες για «καθοριστικές διαρθρωτικές παρεμβάσεις για τη λειτουργία της οικονομίας και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης», αλλά το πολυνομοσχέδιο που έφερε άρον-άρον στη Βουλή δεν συνιστά απλώς τη χειρότερη επιδρομή σε δικαιώματα και μισθούς, από την κατοχή τουλάχιστον. Ούτε απλώς άλλη μια πράξη θράσους από μια κυβέρνηση που έχει κάνει το θράσος σημαία της. Συνιστά πραξικόπημα -κοινωνικό και πολιτικό.

Πραξικόπημα κοινωνικό γιατί σμπαραλιάζει συμβάσεις, κανόνες και κοινωνικά συμβόλαια και στέλνει στον κάλαθο των αχρήστων ό,τι κατακτήθηκε και ενσωματώθηκε στο Δίκαιο και στον κοινωνικό πολιτισμό αυτής της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες. Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα περνούν σε καθεστώς δουλείας, η δουλειά και η αμοιβή τους περιέρχονται στο έλεος των αφεντικών -που όλοι ξέρουμε πόσο θα εισακούσουν τις παρακλήσεις του πρωθυπουργού για υπευθυνότητα και τις εκκλήσεις της Κατσέλη να μην κάνουν κατάχρηση της εξουσίας που τους δίνουν.

Πραξικόπημα πολιτικό, γιατί τινάζει στον αέρα ό,τι συνιστά την πολιτική ουσία της δημοκρατίας: τη στοιχειώδη συμφωνία ανάμεσα σε όσα μια κυβέρνηση υπόσχεται ότι θα πράξει και σε όσα πράττει. Τον κανόνα της στοιχειώδους συναίνεσης, που ο ίδιος μάλιστα ο πρωθυπουργός είχε αναγάγει σε ευαγγέλιο της εξουσίας του -πριν βέβαια βρεθεί στο Μαξίμου. Και κυρίως τον απαράβατο, θεμελιώδη κανόνα, που απορρέει από το Σύνταγμα αυτής της κακορίζικης χώρας: οι νόμοι ψηφίζονται από την πλειοψηφία της Βουλής, προς όφελος του λαού, και δεν επιβάλλονται από ξένους, προς όφελος των δανειστών.

Στο πολυνομοσχέδιο όμως αυτό της συμφοράς οι φυσικοί αυτουργοί δεν διστάζουν να ομολογήσουν δημοσίως τον ηθικό αυτουργό -τον ξένο υποβολέα. Εκεί φτάσαμε! Η υπουργός Εργασίας ψελλίζει τι πέτυχε να σώσει από τα ερείπια των συλλογικών συμβάσεων. Να σώσετε από ποιον, κυρία; Και πώς είναι δυνατόν να μην σας πλακώνει όλους η Βουλή όταν ομολογείτε τα ανομολόγητα; Ούτε ο Παπαδόπουλος δεν αναγνώρισε ποτέ ότι ήταν εντολοδόχος των Αμερικανών. Ποια πολιτική νομιμοποίηση έχουν οι προαγωγοί ενός νομοσχεδίου, που επιχειρεί να κάνει νόμο του ελληνικού κράτους τις ορέξεις των τοκογλύφων; Και πώς δεν βρέθηκε έστω ένας απ’ την παχύδερμη κυβέρνηση να δηλώσει ότι δεν βάζει τη σφραγίδα της Ελληνικής Δημοκρατίας σε συμβόλαια υποδούλωσης; Ντροπή!

διατάγματα κατάγματα ...

Πηγή: Ελευθεροτυπία

Σταθης

Δεν φοβάμαι τίποτα.

Δεν ελπίζω τίποτα.

Δεν πιστεύω τίποτα.

Είμαι ηλίθιος.

...........................................

(Αγνώστου τινός που τον έχουν πρήξει οι εξυπνάδες τινών)...

Μνημόνιο Φιρμάνι! Επικαιροποιημένο Μνημόνιο, φετφάς! Η νέα Φραγκοκρατία -Συμβόλαια Θανάτου με την Τρόικα.

Ποιες τάχα «αυξημένες» προσδοκίες καλλιεργούσε η Λούκα! Θρίχες! Η εργασία υφίσταται συντριπτικό πλήγμα. Σε βάθος χρόνου με τον βυθό του ήδη ορατόν οι επιχειρησιακές συμβάσεις (χαιρέτα τες τις κλαδικές που φεύγουν) θα εκφυλισθούν σε ατομικές (μη) συμβάσεις. Σε συμφωνίες κυρίων (εκ των οποίων ο ένας κύριος θα είναι ληστής, το αφεντικό, και θα σχολάει τον άλλον με αποζημίωση το βδομαδιάτικο) - αν θέλει να του το δώσει.

Επιτέλους γίναμε αγγλοσάξονες (και η εργασία, πουτάνα). Θα απολύουν όποιον θέλουν και στο πόδι του θα προσλαμβάνουν άλλον, με το ένα τρίτο της δαπάνης. Επιτέλους «η Εργασία Ελευθερώνει»! πάλι.

Με ένα πολυνομοσχέδιο φαστ τρακ το ίδιο, θα γίνουμε επιτέλους Αμερική -να μας πηδάνε για να μη μας σχολάνε, ή και τα δύο. Μπράβο! Επιτέλους θριαμβεύει ο Σοσιαλισμός του ΠΑΣΟΚ. Δικαιώνεται κι αυτός όπως ο Ομπάμιας.

Δύο Ανθύπατοι επισκέφθηκαν την Αποικία, ο Στρος-Καν κι ο Ολλι Ρεν κι αντί η Βουλή να πενθεί, αντί οι βουλευτές με στάχτη να πλένουν τα μαλλιά τους, στάχτη ρίχνοντας ακόμα στα μάτια του κοσμάκη, έκαναν στους Ανθυπάτους ερωτήσεις (και οι πιο γραισκύλοι φιλοφρονήσεις). Σαν να ρωτάει δηλαδή ο σκλάβος τον Γκαουλάιτερ, πώς του φαίνεται σήμερα ο καιρός στο Μπούχενβαλντ κι αν θέλει λίγο περισσότερα ανθρώπινα όνειρα στο τσάι του.

Ντροπή.

Αυτός ο μοιραίος άνθρωπος ο Παπανδρέου (χθες δέχθηκε, χωρίς ουδείς θεσμικός λόγος να το επιβάλλει, τον άκρως αμφιλεγόμενο δολαριάνθρωπο Νουριέλ Ρουμπινί) οδηγεί τους έλληνες εργαζόμενους σε καθεστώς ήττας μετά από πόλεμο. Η εργατική τάξη ηττάται κι αποκτείνεται μέσα στη χώρα της από αποκτηνωμένους πλέον ταγούς.

Η εργασία επιστρέφει στην εποχή πριν από τον δικτάτορα Μεταξά. Κι αυτός που οδηγεί τον παραγωγικό μηχανισμό της χώρας σε αυτήν την ατίμωση είναι ο Παπανδρέου. Σε έναν μακρόσυρτο αλλά και βέβαιον θάνατο.

Περιεσφιγμένος έναν εσμό μαθητευόμενων μάγων κι άλλων απιθανοπαμπούκηδων, ο άνθρωπος αυτός στραγγαλίζει τις αναπτυξιακές δυνατότητες της Ελλάδας, καταφέρνει το πιο συντριπτικό ταξικό πλήγμα στον πολιτισμό της εργασίας και ανοίγει όλες τις κερκόπορτες για την περικύκλωση της χώρας και τον ακρωτηριασμό της...

Πρέπει να πέσει.

Τι διάθεση έχεις? Άκουσε την ανάλογη μουσική!

www.stereomood.com