ΠΟΡΝΕΙΑ ΤΕΧΝΑΣ ΚΑΤΕΡΓΑΖΕΤΑΙ

Του ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ* 

«Ήμασταν σαν τις πόρνες μετά την πρώτη τους φορά», εξομολογείται στο "Βήμα" -σύμφωνα με το "Βήμα"- ένας από τους κορυφαίους υπουργούς της κυβέρνησης, αναφερόμενος στη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου που επικύρωσε το Μνημόνιο. «Αισθανόμασταν μεγάλη ντροπή, αφού δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι εμείς οδηγήσαμε την Ελλάδα στο ∆ΝΤ και τεμαχίσαμε μισθούς και συντάξεις», συνεχίζει. Και καταλήγει: «Από τότε έχουμε εκπορνευτεί πλήρως. Έχουμε κάνει τα ίδια πράγματα πολλές φορές χωρίς να αισθανόμαστε ίχνος ντροπής».

Γιατί η καλή εφημερίδα φιλοξενεί ένα τέτοιο πορνό ανάγνωσμα που ξεγυμνώνει τόσο άσεμνα τον Παπανδρέου, την κυβέρνηση και το Μνημόνιο, είναι ένα θέμα για προβληματισμό. Το Συγκρότημα δεν μας έχει συνηθίσει να κάνει δημοσιογραφικές κινήσεις αυτού του είδους επειδή έτσι του ήρθε, ή για να κερδίσει τις δάφνες μιας αποκλειστικότητας. Είναι σοβαροί άνθρωποι, με επίγνωση του ρόλου τους στη χώρα και της αποστολής τους στις τύχες της λεγόμενης δημοκρατικής παράταξης. Άρα θα ήταν λογικό να ανησυχούν εκεί στο Μαξίμου - προς πολιτικό επικήδειο του Παπανδρέου φέρνει το πράγμα.

Προς πολιτικό επικήδειο του Παπανδρέου όμως φέρνει και το κοινό άρθρο των τριών υπουργών, Ραγκούση, Διαμαντοπούλου και Λοβέρδου, το οποίο προκάλεσε σεισμό στην κυβέρνηση και στο ΠΑΣΟΚ. Αν μάλιστα κάποιος με έφεση στις θεωρίες συνωμοσίας συνδυάσει αυτή την κίνηση των τριών με το ανάγνωσμα του Βήματος και τη στροφή άλλων δημοσιογραφικών συγκροτημάτων (Αλαφούζων π.χ.), θα μπορούσε να υποπτευτεί ότι μαζί με την έκτη δόση έρχονται και οι αναμενόμενες και αναπόφευκτες πολιτικές εξελίξεις. Στη δοκιμασμένη γραμμή: Θυσιάζουμε μερικούς πολιτικούς για να σώσουμε την πολιτική μας.

Αν βέβαια η τρόικα των υπουργών που μας προέκυψε ως εντεταλμένος αντιπρόσωπος της αλλοδαπής τρόικας θα τα καταφέρει να λάβει το χρίσμα που εμφανώς επιδιώκει είναι ένα ζήτημα, γιατί στο ναρκοπέδιο του ΠΑΣΟΚ δεν παίζουν μόνοι τους. Η άποψη όμως την οποία καταθέτουν για να λάβουν το πιστοποιητικό νομιμοφροσύνης από τους προτεστάντες των αγορών -η «κοινωνία» να τσακίσει τους απεργούς, τους καταληψίες, τους ανυπάκουους, τις συντεχνίες - επιβεβαιώνει μια τουλάχιστον διαπίστωση του ανώνυμου υπουργού στο "Βήμα": «Από τότε έχουμε εκπορνευτεί πλήρως και δεν αισθανόμαστε ίχνος ντροπής». Πράγμα που μάλλον δεν στενοχωρεί τους τρεις, προφανώς γιατί ξέρουν ότι τέτοιους πολιτικούς χρειάζεται σήμερα η πατρίς για να σωθεί...

* Δημοσιεύτηκε στην ΑΥΓΗ την Τρίτη 18 Οκτωβρίου

«Πανικός των πλουτοκρατών»!

Του Γιώργου Δελαστίκ

Κουίζ: Εσείς σε ποια εφημερίδα νομίζετε ότι εμφανίστηκε άρθρο με τίτλο "Πανικός των πλουτοκρατών", στους "Τάιμς της Νέας Υόρκης" ή στην "Προλεταριακή Σημαία"; Αν γεμάτος αυτοπεποίθηση απαντήσατε καγχάζοντας "Μα, φυσικά στην ''Προλεταριακή Σημαία"!", λυπούμαστε, αλλά... χάσατε! Αρθρο με τον τίτλο αυτόν δημοσιεύθηκε την Τρίτη στους "Τάιμς της Νέας Υόρκης".
Υπογράφεται δε όχι από κάποιο νεαρό "φρικιό", αλλά από έναν κορυφαίο Αμερικανό οικονομολόγο, ο οποίος μάλιστα τιμήθηκε και με το Νομπέλ Οικονομίας μόλις προ διετίας, στην κορύφωση της χρηματοπιστωτικής κρίσης: τον Πολ Κρούγκμαν - σύμβουλο παρεμπιπτόντως κατά κάποιο τρόπο και του πρωθυπουργού της Ελλάδας Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος όμως ακολουθεί πολιτική... διαμετρικά αντίθετη από αυτή που πρεσβεύει ο Κρούγκμαν! Οι τακτικοί αναγνώστες των "Τάιμς της Νέας Υόρκης" είχαν βεβαίως υποστεί το πρώτο σοκ ήδη από το Σάββατο.
Ο τίτλος εκείνου του άρθρου του Πολ Κρούγκμαν ήταν "Οι κακούργοι" και το σοκ συνίστατο στην αποκάλυψη ότι ο νομπελίστας οικονομολόγος με τον τίτλο αυτό εννοούσε τους... τραπεζίτες! Εξηγούσε μάλιστα ότι αναφερόταν σε ρήση του προ αιώνος προέδρου των ΗΠΑ Θίοντορ Ρούζβελτ (1901-1909), ο οποίος είχε κάνει λόγο για "κακούργους μείζονος πλούτου".
Ο Πολ Κρούγκμαν τάσσεται αναφανδόν υπέρ των "Αγανακτισμένων" των ΗΠΑ που έχουν συγκροτήσει το κίνημα "Καταλάβετε τη Γουόλ Στριτ" και το εκφράζει δημόσια με τα γραπτά του.
"Οταν άρχισαν οι διαμαρτυρίες του κινήματος ''Καταλάβετε τη Γουόλ Στριτ'' πριν από τρεις εβδομάδες, τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης τις χλεύαζαν, αν καταδέχονταν να αναφέρουν έστω τα γεγονότα... Με τα εργατικά συνδικάτα και έναν αυξανόμενο αριθμό Δημοκρατικών να εκφράζουν τώρα τουλάχιστον υπό όρους υποστήριξη για τους διαδηλωτές, το κίνημα ''Καταλάβετε τη Γουόλ Στριτ'' αρχίζει να μοιάζει με σοβαρό γεγονός που θα μπορούσε τελικά να θεωρηθεί ως σημείο καμπής", γράφει ο Κρούγκμαν.
"Απομένει να διαπιστωθεί αν οι διαμαρτυρίες αυτές θα αλλάξουν την κατεύθυνση της Αμερικής. Πάντως οι διαμαρτυρίες έχουν ήδη προκαλέσει μια αξιοσημείωτα υστερική αντίδραση από τη Γουόλ Στριτ, τους ζάπλουτους γενικά και τους πολιτικούς και τους σοφολογιότατους που υπηρετούν πιστά τα συμφέροντα του πλουσιότερου ενός εκατοστού του 1% του πληθυσμού", προσθέτει ο Αμερικανός νομπελίστας.
"Τι μπορούμε να πούμε για τις διαμαρτυρίες; Πρώτα πρώτα το σημαντικότερο: η καταγγελία εκ μέρους των διαδηλωτών της Γουόλ Στριτ ως μιας οικονομικά και πολιτικά καταστροφικής δύναμης, είναι απολύτως σωστή", τονίζει.
Λοιδορώντας πολιτικούς εκπροσώπους του αμερικανικού κατεστημένου που καταγγέλλουν τους διαδηλωτές ως "όχλο" που προβαίνει σε πράξεις "ταξικού πολέμου" και τους κατηγορούν ως "αντιαμερικανούς (!)", ο Πολ Κρούγκμαν υπογραμμίζει: "Οι Αφέντες του Σύμπαντος της Γουόλ Στριτ αντιλαμβάνονται βαθιά πόσο ηθικά μη υπερασπίσιμη είναι η θέση τους. Είναι άνθρωποι που πλούτισαν με περίπλοκα χρηματοοικονομικά παιχνίδια, τα οποία όχι μόνο δεν ωφέλησαν τον αμερικανικό λαό, αλλά συνεισέφεραν στο να μας σπρώξουν σε μια κρίση, οι συνέπειες της οποίας συνεχίζουν να πλήττουν τις ζωές δεκάδων εκατομμυρίων συμπολιτών τους. Δεν έχουν όμως πληρώσει κανένα αντίτιμο γι' αυτό".
Τις απόψεις του Πολ Κρούγκμαν συμμερίζεται και ένας άλλος κορυφαίος αρθρογράφος των "Τάιμς της Νέας Υόρκης" ονόματι Τζέιμς Κάρολ, ο οποίος σε άρθρο του την Τρίτη εστίαζε την προσοχή του στη "νεολαία που έχει ωθηθεί στο χείλος του γκρεμού" και τόνιζε μεταξύ άλλων:
"Γίνεται καθαρό ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση που παντού στροβιλίζεται γύρω από ανεύθυνες τράπεζες και ατιμώρητους τραπεζίτες έχει πυροδοτήσει ένα παγκόσμιο αίσθημα απόγνωσης και οργής... Νεότητα που διακόπηκε, ενηλικίωση που αναβλήθηκε, καριέρες που ποτέ δεν υλοποιήθηκαν, η απογοήτευση ως τρόπος ζωής. Μια απύθμενη άβυσσος χαμένων ευκαιριών χάσκει μπροστά στα πόδια μιας ολόκληρης αμερικανικής γενιάς. Το φαινόμενο είναι παγκόσμιο...".
ΝΕΑ ΗΘΗ
"Εξτρεμιστές είναι οι ολιγάρχες!"
Καταπέλτης ήταν στο άρθρο του ο Πολ Κρούγκμαν εναντίον όσων προσπαθούν να συκοφαντήσουν τους "Αγανακτισμένους" των ΗΠΑ: "Ποιος είναι πραγματικά αντιαμερικανός; Οχι οι διαδηλωτές, οι οποίοι απλώς προσπαθούν να ακουστεί η φωνή τους. Οχι, οι πραγματικοί εξτρεμιστές σ' αυτή την υπόθεση είναι οι ολιγάρχες της Αμερικής, οι οποίοι θέλουν να καταπνίξουν κάθε κριτική για τις πηγές του πλούτου τους", έγραψε ο Αμερικανός νομπελίστας στους "Τάιμς της Νέας Υόρκης". "Οι διαμαρτυρίες συνιστούν ευρεία καταδίκη των κοινωνικών και οικονομικών δομών... Το κίνημα ''Καταλάβετε τη Γουόλ Στριτ'' απευθύνεται στη συνείδηση του έθνους και του κόσμου ολόκληρου", έγραψε στην ίδια εφημερίδα ο αρθρογράφος Τζέιμς Κάρολ.

Τίποτα απ όσα συμβαίνουν τώρα δεν είναι καινούργιο

δεν είναι ξαφνικό, δεν το ξέραμε, δεν μας είχαν προειδοποιήσει .Όσοι χτύπαγαν το καμπανάκι του κινδύνου απλώς μας φαίνονταν δυσάρεστοι, έβγαιναν εκτός πολιτικού παιχνιδιού. Δεν υπάρχει κανένας από το πολιτικό και το μιντιακό σύστημα που να μην ξέρει την αλήθεια. Η αλήθεια δεν έχει καμία σχέση με την προπαγάνδα που εκ¬πέμπεται καθημερινά, χρόνια τώρα, και οδηγεί τη χώρα στην αυτοκτονία. Το πολιτικό σύστημα λειτουργεί σαν μια αδίστα¬κτη συντεχνία με μειωμένο πια ένστικτο αυτοσυντήρησης. Εδώ και δεκαετίες, από την είσοδο μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ξέρουμε ότι πρέπει να προχωρήσουμε σε αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, όπως έχουν κάνει τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη εδώ και καιρό. Η ευρωπαϊκή κοινότητα μας χρηματοδοτεί με τεράστια ποσά για να προχωρήσουμε ομαλά σ' αυτές τις αλλαγές. Τις οποίες σαμποτάρει το αναχρονιστικό σύστημα εξουσίας, ο κρατισμός και η κομματοκρατία. Το σύστημα έχει τη μορφή πυραμίδας. Στην κορυφή ανθεί η χλεπτοκρατία, η διαφθορά, η λεηλασία και στη βάση οι πελα¬τειακές σχέσεις. Διορισμοί στο δημόσιο, επιδόματα, υψηλοί μισθοί, πρόωρες συντάξεις, παχυλά εφάπαξ, προνόμια που δίνη το κράτος σε επαγγελματικές ομάδες, βιομηχανία καταπατήσεων και αυθαιρέτων, εκτεταμένη φοροδιαφυγή, είναι το αντάλλαγμα του πελατειακού κράτους που εξασφαλίζει, ε¬ξασφάλιζε τουλάχιστον μέχρι τώρα, μια κοινωνική συνενοχή στο χρεοκοπημένο σύστημα.
Μία μικρή χώρα 10 εκατομμυρίων κατοίκων σπατάλησε τις τε¬λευταίες δεκαετίες ένα ασύλληπτο ποσό, 350 δις δανεικά και άλλα τόσα κοινοτικές επιδοτήσεις, όχι για να εκσυγχρονίσει την οικονομία της και να γίνει αυτάρκης αλλά για να καταναλώσει. Η Χώρα που οδεύει προς τη χρεωκοπία, παρουσιάζει ιδιωτική κατανάλωση 20 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερη από τις άλλες χώρες..
Τις μεταρρυθμίσεις οφείλαμε να κάνουμε όχι γιατί μας το ζή¬ταγε η Ευρώπη, αλλά γιατί εμείς θέλαμε, για το δικό μας καλό. Δεν υπάρχει κανένα σημείο, κανένας δείκτης που η Ελλάδα να μην είναι σε χειρότερη θέση από το σύνολο των ευρωπαϊκών χωρών. Παίρνουμε χαμηλότερους μισθούς αλλά έχουμε μεγα¬λύτερη ακρίβεια, έχουμε μεγαλύτερη ανεργία, έχουμε μεγαλύ¬τερες κοινωνικές ανισότητες, η ψαλίδα πλουσιότερων και φτω¬χότερων εισοδημάτων στην Ελλάδα είναι μεγαλύτερη, έχουμε χειρότερες κοινωνικές παροχές, ακριβότερες και χειρότερης ποιότητας υπηρεσίες του κράτους, το ασφαλιστικό μας σύστη¬μα αυξάνει τις κοινωνικές ανισότητες ενώ στα άλλα κράτη τις μειώνει. Όσοι κατηγορούν την Ευρώπη για τα προβλήματα της, γιατί δεν είναι τέλεια, που δεν είναι, προσπαθούν να κρύψουν πίσω από την επίκληση του ιδανικού ότι στην πραγματικότητα μάχονται για τη διατήρηση της καθυστέρησης, του άδικου και χρεοκοπημένου μοντέλου που τους συντηρούσε μέχρι τώρα.
'Όσα μας προειδοποιούσαν εδώ και δεκαετίες, συνέβησαν στις μέρες μας. Ήταν αδύνατον να δανειζόμαστε αέναα, σε όλο και υψηλότερα επίπεδα. Είναι αδύνατον μια χώρα να έχει κάθε χρόνο έλλειμμα ίο, 15, 24 δις χωρίς τους τόκους. Δεν είχαμε κανέναν άλλο δρόμο παρά να ισοσκελίσουμε σιγά-σιγά τα έξοδα μας με τα έσοδα μας. Αυτό μας ζήτησαν και οι εταίροι μας. Ζήτησε η Ευρωπαϊκή 'Ένωση να πάρει τα λεφτά μας; Ζήτησαν έστω να πάρουν πίσω τα δικά τους λεφτά και να ξεμπερδεύουν; Ζήτησαν να μη μας δανείζουν ακόμα και σήμερα, για να πληρώνουμε τα καινούργια ελλείμματα που κάθε χρόνο παράγουμε ξανά; Τίποτα απ' όλα αυτά. Ζητάνε να μπαίνουμε μέσα κάθε χρόνο και λίγο λιγότερο, ώστε να δα¬νειζόμαστε λίγο λιγότερο, να πάψει το χρέος να εκτοξεύεται μπας και κάποτε σιγά-σιγά αρχίσει και να μειώνεται. Μας δα¬νείζουν με χαμηλό επιτόκιο την ίδια ώρα που κάποιες χώρες δανείζονται με υψηλότερο από μας. Κι εμείς αυτό το ονομά¬ζουμε ληστρικό και τοκογλυφικό. Δεν μπορώ να φανταστώ τίποτα πιο αναξιοπρεπές από το να ονομάζεις προοδευτική πολιτική το «δως μου και μένα, μπάρμπα». Από το να ονο¬μάζεις πατριωτική πολιτική το «ξοδεύω αλλά δεν πληρώνω, γιατί είμαι μάγκας». Τσάμπα μάγκας.
Η τρόικα από την πρώτη μέρα ζήτησε διαρθρωτικές αλλαγές και όχι έκτακτα μέτρα που δεν λύνουν το πρόβλημα. Ζήτησε περιορισμό του κόστους του δημόσιου τομέα και καταπολέ¬μηση της φοροδιαφυγής. Αντί γι' αυτό είχαμε σειρά φορολο¬γικών μέτρων που επιβάρυναν όσους ήδη πλήρωναν και ά¬φηναν άθικτη τη φοροδιαφυγή. Οριζόντιες μειώσεις μισθών στο δημόσιο τομέα που άφηναν άθικτες τις δομές που δημι¬ουργούν συνεχώς λεηλασία και σπατάλη. Κάποιοι έβλεπαν τους μισθούς και τις συντάξεις τους να μειώνονται αλλά το μισθολογικό κόστος δεν έπεφτε, γιατί κάποιοι άλλοι το ανα-πλήρωναν με υπερωρίες, οδοιπορικά, συμμετοχές σε επιτρο¬πές, νυχτερινά, αυξήσεις, νέες προσλήψεις. Είναι ενδεικτικό ότι ενώ οι συνεχείς αφαιμάξεις διαδέχονται η μία την άλλη εύκολα, οτιδήποτε έχει να κάνει με τις δομές του συστήματος μένει άθικτο. Δεν έχει γίνει ούτε μια αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας τόσα χρόνια. Και καλά, το Ελληνικό είναι μεγάλο, αλλά να μην έχει πουληθεί ούτε ένα χωράφι; Δεν έχει γίνει καμία πώληση κρατικής επιχείρησης. Και καλά, η ΔΕΗ είναι δύσκολη, ούτε ένα καζίνο, ούτε τα παγωτά Δωδώνη; Μπορεί ένα χρεοκοπημένο κράτος να φτιάχνει καλό παρφέ σοκολά¬τα; Η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας δεν γίνεται, γιατί την «αξιοποιούν» ήδη προς ίδιον όφελος.

Το σύστημα εξουσίας συνεχίζει ακόμα και στο χείλος του γκρεμού την ίδια τακτική.
Καθυστερεί της αλλαγές, κοροϊδεύει την
Ευρωπαϊκή 'Ένωση, κοροϊδεύει τους πολίτες, κοροϊδευόμαστε , μεταξύ μας. Με αποτέλεσμα κάθε μέρα που περνάει τα πράγ¬ματα να γίνονται χειρότερα, να χρειάζονται ακόμα περισσό¬τερες θυσίες. Η συμπεριφορά του πολιτικού συστήματος και μεγάλου μέρους της κοινωνίας είναι αυτοκαταστροφική και παρανοϊκή. Λειτουργούν σαν να μην υπάρχει αύριο, σαν να έχουν τελειώσει όλα και το μόνο που τους νοιάζει είναι να συνεχίσουν το πλιάτσικο μέσα στα ερείπια έστω και για λίγους μήνες. Οι ευθύνες των πολιτικών κομμάτων του λαϊκισμού και των μεσούν ενημέρωσης της δημαγωγίας που χειραγωγούν με ωραία λόγια και ψευδαισθήσεις την κοινωνία για να μην α¬ντιμετωπίσει την πραγματικότητα, είναι εγκληματικές. Τώρα που δεν υπάρχουν λεφτά για μισθούς και συντάξεις θα θυμη¬θούμε όσους έλεγαν ότι η κρίση είναι κόλπο, δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε. Τώρα που το αδιέξοδο οδηγεί σε απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων θα λογοδοτήσουν όσοι υ¬πονόμευαν κάθε περιορισμό της σπατάλης, την κατάργηση του πιο ασήμαντου επιδόματος, όσοι τσάκισαν την εμπορική ζωή της πόλης για να εμποδίσουν το αυτονόητο, τη συγχώνευση των συγκοινωνιών, τις μεταθέσεις, τη μετακόμιση δημόσιων οργανισμών σε κτίρια του δημοσίου για να μην πληρώνουν υ-πέρογκα νοίκια. Οι δημόσιοι υπάλληλοι έπρεπε να το ξέρουν, όταν ο ιδιωτικός τομέας δεν μπορεί πια να αντέξει το βάρος να πληρώνει το λογαριασμό της επιχείρησης Δημόσιο ΑΕ, έρχε¬ται η σειρά των μικρομετόχων, Ο μεγαλομέτοχος, οι κρατικές και κομματικές ελίτ, θα είναι ο τελευταίος που θα πληρώσει. Όσοι ήταν μικρομέτοχοι στο πελατειακό κράτος και νόμιζαν ότι θα γλιτώσουν, καταλαβαίνουν τώρα το λάθος τους,
Το πιο ανησυχητικό σε όλα αυτά είναι ότι βαθμιαία, σε μεγάλο τμήμα του χρεοκοπημένου συστήματος, ωριμάζει η ιδέα ότι η έξοδος από την Ευρώπη, η επιστροφή στην κατοχική δραχμή, είναι ο μόνος δρόμος για να διατηρηθούν οι αναχρονιστικές δομές, οι νταλαβεριτζήδες πολιτικοί της συναλλαγής, τα χρε¬οκοπημένα media της διαπλοκής .Έστω κι αν η χώρα οδηγηθεί στην καταστροφή. Αν ακούσεις προσεκτικά τη ρητορική που μιλάει για 1821, για ξένους που μας «προσβάλλουν», για άθεους, για χαρακώματα και τη «βοήθεια του Θεού», θα καταλάβεις ότι προετοιμαζόμαστε για το απονενοημένο διάβημα της εξόδου, για την επιστροφή στην ανάδελφη τριτοκοσμική Ελλάδα. Καθώς τα ψέματα τελείωσαν, καθώς η περίοδος της παραπλάνησης τελείωσε, καθώς η χώρα μας μπαίνει από αυτές τις μέρες στην τελική πράξη του δράματος, ελπίζω πως όσα δια¬βάσατε σ' αυτή την εφημερίδα μέχρι τώρα, σας ήταν χρήσιμα. Στις επόμενες δύσκολες εποχές η συμπεριφορά του καθενός, η σωστή ερμηνεία της πραγματικότητας, η ατομική ευθύνη, είναι αυτή που θα τον σώσει.