27 Ιουν 2012

O ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ ΕΓΙΝΕ...ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΑΣ!




E-mailΕκτύπωσηPDF
Η Κύπρος εάλω. Εθνικός και οικονομικός όλεθρος η υπαγωγή της σε καθεστώς Μνημονίου
Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ
Το μοιραίο επήλθε: Η κυπριακή κυβέρνηση υπέβαλε προχθές στην Ε.Ε. επισήμως αίτημα να υπαχθεί η Κύπρος σε καθεστώς Μνημονίου!Παρακολουθώντας, αν και εκ του μακρόθεν, τον δημόσιο διάλογο στη Λευκωσία περί της υπαγωγής ή όχι σε καθεστώς Μνημονίου, έχουμε σχηματίσει την άποψη ότι η κυπριακή πολιτική, οικονομική και πνευματική ηγεσία δεν έχει συνειδητοποιήσει πόσο ολέθριες θα είναι οι συνέπειες για την πολύπαθη Κυπριακή Δημοκρατία. Είναι προφανές ότι οι Κύπριοι, με ασυγχώρητη επιπολαιότητα, δεν άντλησαν μαθήματα από τα δεινά που υφίσταται η Ελλάδα λόγω Μνημονίου.
Το χειρότερο, όμως, είναι πως οι πολιτικοί ηγέτες του νησιού δεν έχουν αντιληφθεί ότι η ίδια η υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας θα απειληθεί σοβαρότατα από τη στιγμή που θα υπαχθεί σε καθεστώς Μνημονίου. Ένα κράτος πλήρως απαξιωμένο, όπως θα είναι η μνημονιακή Κύπρος σε ό,τι αφορά το ούτως ή άλλως μειωμένο διεθνές κύρος της, ένα κράτος οικονομικά και πολιτικά υποτελές στην Ε.Ε., είναι προφανές ότι δεν είναι σε θέση να υπερασπιστεί τα εθνικά του συμφέροντα.Κανένας, άλλωστε, δεν σέβεται τα εθνικά συμφέροντα υποτελών κρατών, τα οποία εξορισμού θεωρούνται κράτη δεύτερης κατηγορίας.
Είναι γνωστό το μίσος που τρέφουν κατά των ελληνοκυπρίων όχι μόνο οι Άγγλοι, οι παλιοί αποικιοκράτες, αλλά και οι Γερμανοί, οι οποίοι θεωρούν ότι οι Ελληνοκύπριοι τους εξαπάτησαν το 2004 απορρίπτοντας το επαίσχυντο σχέδιο Ανάν στο δημοψήφισμα με τη συντριπτική πλειοψηφία του 78%.
Όχι μόνο αυτοί, αλλά συνολικά η Ε.Ε. και διάφοροι αξιωματούχοι της έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους να επιβληθεί το φιλοτουρκικό σχέδιο. Τότε απέτυχαν. Η υπαγωγή, όμως, της Κύπρου σε καθεστώς υποτέλειας προς όλους αυτούς μέσω Μνημονίου τους παρέχει χρυσή ευκαιρία για να πάρουν ρεβάνς. Θα εκβιάσουν αδίστακτα τη Λευκωσία, απειλώντας τη με διακοπή της χρηματοδότησης και οδηγώντας τη στο φάσμα της πλήρους οικονομικής κατάρρευσης και χρεοκοπίας της χώρας. Έχουν έτσι αυξημένες πιθανότητες να επιβάλλουν μια διχοτομική λύση στο Κυπριακό, που θα παγιώνει και θα νομιμοποιεί τα κέρδη των Τούρκων εισβολέων. Θα πούμε την αλήθεια ωμά. Η Κυπριακή Δημοκρατία με τα χαρακτηριστικά που έχει σήμερα ως κράτος απειλείται να μην επιβιώσει τελικά κάτω από το καθεστώς υποτέλειας του Μνημονίου!
Δεν είμαστε ακόμα σε θέση να εκτιμήσουμε πόσο γρήγορα και πόσο αρνητικά θα κινηθούν οι εξελίξεις στην Ευρώπη. Έχουμε όμως την αίσθηση ότι άλλο κράτος θα είναι η Κύπρος μπαίνοντας σε καθεστώς Μνημονίου και άλλο κράτος θα είναι βγαίνοντας από αυτό. Αυτά όμως είναι προβλέψεις που αφορούν το μέλλον. Το ζήτημα είναι το τι γίνεται σήμερα. Την Κυριακή αρχίζει η εξάμηνη προεδρεία της Κύπρου στην Ε.Ε., για πρώτη φορά στα οκτώ χρόνια που κύλησαν από την ένταξή της, το 2004.
Για τη Λευκωσία θα μπορούσε το εξάμηνο αυτό να ήταν πολύ χρήσιμο για τη βελτίωση του διεθνούς της κύρους. Έτσι το ονειρεύονταν άλλωστε οι Κύπριοι. Τα πράγματα, όμως, εξελίχθηκαν εντελώς αντίθετα. Η Κύπρος αναλαμβάνει την προεδρία της ΕΕ ταπεινωμένη, διεσυρμένη όσο ποτέ στο παρελθόν και η προεδρία της γυρίζει μπούμερανγκ εναντίον της. Πριν από δυο εβδομάδες γράφαμε εν εκτάσει για τις συνέπειες που έχει για το κυπριακό τραπεζικό σύστημα τόσο το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων όσο και τα 23 δις. ευρώ (130% του Κυπριακού ΑΕΠ) που έχουν χορηγήσει ως δάνεια κυπριακές τράπεζες σε πελάτες τους στην Ελλάδα. Δεν χρειάζεται να τα επαναλάβουμε.
Εκείνο που πρέπει να τονίσουμε εδώ, πάντως, είναι ότι η Κύπρος, όπως άλλωστε και η Ιρλανδία (και η Ισλανδία που δεν ανήκει στην Ε.Ε.), πέφτει θύμα της υπερεπέκτασης του τραπεζικού της συστήματος. Ο κύκλος εργασιών των κυπριακών τραπεζών είναι πολλαπλάσιος του ΑΕΠ της Κύπρου, πράγμα που καθιστά αδύνατον για το κυπριακό κράτος να αντιμετωπίσει με δικά του μέσα οποιοδήποτε πρόβλημα του τραπεζικού συστήματος της χώρας.
Συγκλόνιστικό ήταν το στοιχείο της έκθεσης του ΔΝΤ για την Κύπρο που δημοσιοποίησαν χθες και οιTimes της Νέας Υόρκης: Συνολικά οι κυπριακές τράπεζες έχουν εκκρεμή δάνεια ή άλλα χρήματα σε επισφαλείς τοποθετήσεις που ανέρχονται στο αστρονομικό για την Κύπρο ποσό των 152 (!) δις ευρώ, τη στιγμή που το ΑΕΠ της Κύπρου ήταν στο τέλος του 2011 μόλις 17,8 δις ευρώ – οκτώμιση φορές μεγαλύτερος ο τραπεζικός τζίρος από το ΑΕΠ της χώρας!
Η Ε.Ε.
ΔΑΝΕΙΖΕΙ ΩΣ ΔΥΝΑΜΗ ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΚΗ
«Πρόεδρος του Μνημονίου». Αυτός είναι ο τίτλος με τον οποίο θα μείνει στην ιστορία το Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, η ύπαρξη της οποίας θα απειληθεί θανάσιμα με το Μνημόνιο. Αλγεινή εντύπωση, πάντως, προκαλεί το γεγονός ότι ενώ τη Δευτέρα ο Δ. Χριστόφιας υπέβαλλε αίτηση υπαγωγής της Κύπρου σε καθεστώς Μνημονίου, μόλις ένα 24ωρο νωρίτερα, την Κυριακή, σε συνέντευξή του στο Βήμα δημιουργούσε ελπίδες αντίστασης στον Κυπριακό λαό. Υπενθύμιζε ότι ο Πρόεδρος της σοσιαλιστικής ομάδας στο Ευρωκοινοβούλιο είχε χαρακτηρίσει απαράδεκτη την πολιτική της Ε.Ε. «δανείζω και έρχομαι στη χώρα σχεδόν ως αποικιοκρατική δύναμη». Γιατί τότε δέχτηκε ο Δ. Χριστόφιας να ξανακάνει αποικία την Κύπρο;

18 Ιουν 2012

Ο Θεός Φόβος και ο αντιδημοκρατικός νόμος νίκησαν το κοινωνικοπολιτικό θαύμα και τον Πολίτη


|


Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου *

Η ευκαιρία για μετάβαση σε μια νέα, δημοκρατική αυτή την φορά, μεταπολίτευση μοιάζει να χάνεται, αν λάβει κανείς υπόψιν την πρώτη εικόνα από τα αποτελέσματα στις κρισιμότερες γενικές εκλογές που διεξήχθησαν στην Ελλάδα μετά το 1974. Ο Θεός Φόβος νίκησε την πιθανότητα κοινωνικοπολιτικού θαύματος και τον πολίτη που στάθηκε στα πόδια του, υπερασπιζόμενος μια αξιοπρεπή ζωή σε μια αυτοκυβέρνητη πολιτεία, δίχως τρόικα και επιτρόπους. Μοιάζει να χάνεται με μια σχετικά μικρή διαφορά ψήφων (με τα μέχρι τώρα εκλογικά αποτελέσματα), όχι μόνον η ευκαιρία σταδιακής μετάβασης σε ένα νέο καθεστώς εναλλακτικής ηγεμονίας, όπου το κοινωνικό σώμα θα αποκτούσε σχετική έστω συνεκτικότητα διεκδικώντας την ιδιότητα του εντολέα, την οποία ιδιοποιούνται το πολιτικοοικονομικό σύστημα της διαπλοκής και διάφοροι φορείς διαμεσολάβησης (τραπεζικοί, συντεχνιακοί, εκκλησιαστικοί, κομματαρχικοί, μιντιακοί κλπ), αλλά και η πιθανότητα ορισμού του Έννομου Συμφέροντος για τον έλεγχο της πολιτικής διαδικασίας από τον λαό. Και αυτό με κρίσιμη πολιτικά μάζα τον πλέον αλλόκοτο και χυδαίο εκφοβισμό σε συνδυασμό με ένα καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα, που με τα σημερινά δεδομένα κομματικής-εκλογικής ισχύος εξευτελίζει απολύτως το δημοκρατικό πολίτευμα.



Το αποτέλεσμα θίγει την δρομολογημένη από την κοινωνία επανασύσταση της βασικής ιδιότητας του Πολίτη, την διεκδίκηση της πολιτειότητάς του. Την αλλαγή δηλαδή της σχέσης κοινωνίας-πολιτικής υπέρ της ενδυνάμωσης της βούλησης του Έλληνα για απεγκλωβισμό από το δίκτυο (διαπλοκή) υπαγωγής του σε πολίτη δεύτερης κατηγορίας εντός της μεταμοντέρνας, υπερεθνικής, πολιτικής οντότητας της ΕΕ. Με το αποτέλεσμα αυτό θίγεται επίσης η ανατροπή της αρχής ταύτισης του πολιτικού συστήματος με το κράτος, η οποία αποτελεί το κεντρικό ιδεολόγημα του ελληνικού πελατειακού κεφαλαιοκρατικού μας συστήματος, στον βαθμό που δεν θα είναι μια πλουραλιστική αριστερά στο τιμόνι της κυβέρνησης, η οποία θα διαχώριζε την δημόσια από την ιδιωτική σφαίρα και θα ανεξαρτητοποιούσε τις τρεις θεσμοθετημένες εξουσίες του κράτους. Αντί να πετάξουμε στο καλάθι των αχρήστων τον παλαιοκομματισμό και την απολιτική αφήγηση. Αντί να αγνοήσουμε την «πληροφορία» που πηγάζει από την λάσπη και την κατατρομοκράτηση του λαού, επιτρέψαμε να εξισωθεί η λάσπη και η υπερβατική άγνοια με την συστηματική γνώση. Σε μια τέτοια περίπτωση χάνει πάντα η δεύτερη, η γνήσια διανόηση, η δημοκρατία, η φύση και ο άνθρωπος.