Οι βρεγμένες κότες του ΠΑΣΟΚ

ΠΗΓΗ: ΕλευθεροτυπίαΤου ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΠΑ pappas@enet.gr

Στο βιβλίο του «Το λεξικό της πιάτσας» ο Βρασίδας Καπετανάκης στο λήμμα «κόττα» αναφέρει: «προσβλητική προσφώνησις επί ανδρών και γυναικών: «τον ενομίζαμε για καλό άνδρα, και αποδείχθηκε κόττα»».

Είναι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ (και ορισμένοι υπουργοί) «κότες βρεγμένες» που ντρέπονται γι' αυτά που ψηφίζουν, σύμφωνα με την περιγραφή του υπουργού Υγείας Α. Λοβέρδου ή μήπως, ακόμη χειρότερα, είναι «κότες λειράτες» που σκούζουν και κουνάνε τα καχεκτικά φτερά τους για να δείξουν στην κοινωνία ότι πασχίζουν για τα συμφέροντα των αδυνάτων, αλλά την κρίσιμη στιγμή επιστρέφουν στο κοτέτσι και δηλώνουν υποταγή στον αρχηγό κόκορα;

«Ζητείται ελπίς». Υπάρχει;

Από topontiki.gr (απ' όπου και το φωτογραφικό)

Του Δημήτρη Μυ

Ο προϋπολογισμός του ΔΝΤ ψηφίστηκε. Οι εργασιακές σχέσεις «κινεζοποιούνται». Τα «δεδομένα» ασφαλιστικά - συνταξιοδοτικά δικαιώματα τινάχτηκαν στον αέρα. Η ανεργία «χτυπάει» κόκκινο. Παρ' όλα αυτά υπάρχει ελπίδα να σταματήσει η νεοφιλελεύθερη επέλαση.

Η κυβέρνηση με το ξεκίνημα του νέου χρόνου θα προχωρήσει στη δεύτερη και κρισιμότερη φάση του σχεδίου απορρύθμισης του οικονομικού περιβάλλοντος του τόπου, το οποίο περιλαμβάνει

● το ξεπούλημα δημόσιων επιχειρήσεων

● μακροχρόνιες μισθώσεις αρχαιολογικών χώρων και περιοχών με ιδιαίτερο φυσικό κάλλος, εμπορικό ή τουριστικό ενδιαφέρον,

● ιδιωτικοποίηση βασικών λειτουργιών κρατικής μέριμνας (παιδεία, υγεία, ασφάλεια),

● εκχώρηση εκμετάλλευσης άλλων πλουτοπαραγωγικών πόρων της χώρας.

Δημοκρατία ή βία

Γιώργος Δελαστίκ

*Δημοσιεύτηκε στο Έθνος, 24.12.2010 Ξυλοφορτώνεται στην Αθήνα από τυχαίους διαδηλωτές ο Κωστής Χατζηδάκης, πρώην υπουργός επί κυβέρνησης Καραμανλή, όταν επιχειρεί αλαζονικά να περάσει μέσα από το πλήθος. Γης Μαδιάμ η Ρώμη από διαδηλωτές μόλις ο πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι επιβιώνει, για τρεις ψήφους, πρότασης μομφής, έχοντας εξαγοράσει βουλευτές της αντιπολίτευσης. Σοκ και δέος για τον πρίγκιπα Κάρολο και τη δούκισσα Καμίλα στο Λονδίνο όταν εξαγριωμένοι φοιτητές επιτίθενται εναντίον της λιμουζίνας, με την οποία περνούν επιδεικτικά μέσα από τις γραμμές τους για να πάνε στο θέατρο. Δεκάδες νεκροί στην Ακτή Ελεφαντοστού, όταν οπαδοί του νικητή των προεδρικών εκλογών Αλασάν Ουταρά συγκρούονται με τον στρατό που παραμένει πιστός στον ηττηθέντα πρόεδρο Λοράν Γκμπαγκμπό, ο οποίος αρνείται να παραδώσει την εξουσία!

Ανήγγειλαν ... πτώχευση

Μοντέλο εκπόρνευσης

Από Το Ποντίκι 15.12.2010 (απ' όπου και το σκίτσο του Soloup)

Του Δημήτρη Καζάκη

οικονομολόγου - αναλυτή

Ο κομισάριος Όλι Ρεν συνεχίζει να λέει ότι «(εσείς οι Έλληνες) ζούσατε πέραν των δυνατοτήτων σας» («Καθημερινή», 12.12), λες και ο υπερδανεισμός, ιδιωτικός και δημόσιος, είναι προϊόν καλοπέρασης και όχι τεράστιων παραγωγικών, εισοδηματικών και αναπτυξιακών ελλειμμάτων της οικονομίας και της κοινωνίας. Παίζει το γνωστό παιχνίδι της μετάθεσης των ευθυνών, της ενοχοποίησης του λαού και της χώρας, κατά τα γνωστά ολοκληρωτικά πρότυπα της κυρίαρχης ιδεολογίας και πολιτικής που ο ίδιος υπηρετεί.

Ένα τεραστιο ΟΧΙ πνιγμένο στα δακρυγόνα-Συγκλονιστικό συλλαλητήριο!

Πηγή: Γιώργος Σαρρής

Μια τεράστια σε όγκο διαδήλωση, από αυτές που συμβαίνουν κάθε πολλά χρόνια έγινε σήμερα στην Αθηνα.Ηταν ενα συλλαλητήριο με πάνω από 150000 λαού που θα μπορούσε να μείνει αν όχι στην ιστορία τουλάχιστον στη σκέψη αυτών που συμμετείχαν, αν δεν διαλυόταν από τα δακρυγόνα και τα χημικά των ΜΑΤ που σε "συνεργασία" με μερικές δεκάδες δήθεν μπάχαλους έπνιξαν την πόλη στα χημικά στήνοντας ένα σκηνικό που θύμιζε χούντα!

Η εικόνα της πορείας που δεν πέρασε ποτε από το Σύνταγμα και ποτέ δεν ολοκληρώθηκε αφού έμεινε κομμένη στα 2, έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με τον ενθουσιασμό που επικρατούσε νωρίτερα χαμηλά στη Σταδίου όταν στρατιές ολόκληρες, κανονικές θάλασσες αντίστασης από απλούς ανθρώπους της δουλειάς  εστριβε από τα Χαυτεια προς τη Βουλή.

Η πορεία του ΠΑΜΕ ξεκίνησε πρώτη και για πάνω από 1 ώρα περνούσε τη Σταδίου ανεβαίνοντας προς το Σύνταγμα.
Το άλλο τεράστιο κομμάτι ξεδιπλωνόταν από το πεδίο του Άρεως μέχρι τη Σταδίου περιμένοντας να ξεκινήσει.

Δεν μπορώ να πώ αν αυτό το συλλαλητήριο ήταν μεγαλύτερο η μικρότερο από εκείνο της 5 Μαη.Αλλοι λένε πως ήταν άλλοι όχι.(Καποιος περιπτερούχος στη Σταδίου μου είπε πως ήταν η μεγαλύτερη πορεία που έχει δει στη ζωή του 40 χρόνια εκεί κοντα στην Καυθμώνος).

Τι κρίμα που δεν έφτασε ποτέ στο Σύνταγμα.Τι κρίμα που δε μας είδαν από τα παράθυρα της Βουλής, της πιο απαξιωμένης αν όχι μισητής Βουλής στην ιστορία. Ενα κρίμα που το νοιώσαμε όλοι οταν είδαμε την πορεία κομμένη στα δύο και πολλούς από μας να  προσπαθουν με τα κινητά να μάθουν τι γινόταν μεσα στη Σταδίου οταν βροχή απο μολότοφ, χειροβομβίδες κροτου λάμψης και χημικά άρχισε να πέφτει σε όλα τα σημεία της Πλ.Συντάγματος.
Φαίνεται πως ήταν τόσο ευκολο!
Οι όμορφες πορείες άσχημα να διαλύονται!
Καμιά 50αριά κουκουλοφόροι όλοι κι όλοι, παίζοντας κλεφτοπόλεμο με τα ΜΑΤ  κατάφεραν μια χαρά να διαλύσουν πάνω από 100000 κοσμο!
Αν αυτό δεν είναι ένα πρόβλημα που πρέπει με κάθε τρόπο να λυθεί, δεν ξέρω τι είναι.

Το σίγουρο πάντως είναι πως η κυβέρνηση πλέον ξέρει καλά τι αισθάνεται ο λαός.

Ειδε πεντακάθαρα και τον όγκο του κόσμου να μεγαλώνει επικίνδυνα, αλλά και την οργή και την αποφασιστικότητα να φουντώνουν, αφού παρά την πρωινή βροχη και το τσουχτερό κρυο πολλοί λίγοι επηρρεάστηκαν.(Εννοειται οτι με καλό καιρό ο κόσμος θα ήταν πέρα απο κάθε φαντασία.)
Οποιος ισχυριστεί από δω και πέρα μετά και τη σημερινή διαδήλωση πως ο λαός συναινεί, καλύτερα να πάει να τον κοιτάξει κανένας γιατρός του ΔΝΤ.
Θα επανέλθουμε σε λίγο με σκέψεις, λεπτομέρειες και βίντεο.
(Η έναρξη της διάλυσης της πορείας έγινε μπροστά μας ακριβώς στο απεριφρούρητο μπλοκ της ΟΛΜΕ.Ακριβώς  3 λεπτά πριν φτάσουμε στο Σύνταγμα στα ξενοδοχεία στο πλάι της πλατείας αστυνομικοί δοκίμαζαν πυροσβεστήρες.Εντελώς τυχαία φυσικά)

Συναίνεση ή συνενόχους στην εκτροπή;

Από topontiki.gr (απ' όπου και το σκίτσο του Πάνου)

Του Δημήτρη Μυ

Το πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση συνοψίζεται ως εξής: Είναι σε θέση να εκπληρώσει τις συμβατικές δεσμεύσεις που έχει αναλάβει με τη Δανειακή Σύμβαση και το Μνημόνιο έναντι των πιστωτών κινούμενη εντός των πλαισίων της συνταγματικής νομιμότητας;

Το γεγονός ότι σήμερα ο πρωθυπουργός αναζητά συναίνεση στις συναντήσεις του με τους αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης υποδηλώνει την αμφιβολία του γι' αυτήν τη δυνατότητα. Υποδηλώνει επίσης και το αδιέξοδό του, καθώς η μη εξασφάλιση συναίνεσης τον οδηγεί είτε σε αντιδημοκρατικές επιλογές – διά της πυγμής επιβολή των πολιτικών του ΔΝΤ – είτε στην παραίτηση...

Ήδη στον νομικό κόσμο της χώρας διαμορφώνεται η άποψη ότι τόσο η Δανειακή Σύμβαση όσο και το Μνημόνιο, καθώς και η νομοθεσία για την εφαρμογή τους, κινούνται εκτός (νομιμότητας) των πλαισίων του Συντάγματος.

Σύμφωνα με την διακήρυξη του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών «η δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η χώρα μας – ιδρύοντας νομικό προηγούμενο και για μελλοντικούς δανεισμούς μας – αναγνώρισε μεταξύ άλλων το δικαίωμα στους συγκεκριμένους δανειστές μας, σε περίπτωση που δεν ικανοποιηθούν, να προβούν σε αναγκαστική εκτέλεση εις βάρος της δημόσιας περιουσίας, αδιακρίτως αν πρόκειται για

● στοιχεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς (όπως η Ακρόπολη),

● μέσα αναγκαία για την εθνική μας άμυνα (όπως τα οπλικά μας συστήματα),

● δημόσια κτήρια (όπως η Βουλή),

● κοινόχρηστοι χώροι (πλατείες, δρόμοι),

σε αντίθεση δηλαδή με ό,τι συμβαίνει με τους λοιπούς δανειστές και τους ίδιους τους Έλληνες πολίτες. Με άλλα λόγια όσα ίσχυαν ως προς το ακατάσχετο της δημόσιας περιουσίας ανατρέπονται, και δη υπέρ των αλλοδαπών δανειστών, χωρίς κανέναν περιορισμό».

Επιπροσθέτως οι προωθούμενες διαρθρωτικές αλλαγές, που στόχο έχουν την απορρύθμιση της ελληνικής οικονομίας για να εξασφαλιστεί η «ευεργετική» λειτουργία του νόμου της (ζούγκλας) αγοράς, είναι προφανές ότι δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τη συναίνεση της κοινωνίας, αφού οι εν λόγω ρυθμίσεις εκθεμελιώνουν (τινάζουν στον αέρα για την ακρίβεια) δικαιώματα των εργαζομένων. Είναι, λοιπόν, αναμενόμενο πως κάποια στιγμή η υπομονή και η αντοχή των εργαζομένων θα εξαντληθούν.

Αυτή η κρίσιμη στιγμή όλα δείχνουν ότι έχει πλησιάσει. Είναι λοιπόν απαραίτητη για την κυβέρνηση η αναζήτηση ενός νέου συναινετικού μανδύα με τον οποίο θα μασκαρευτεί για να απευθυνθεί και να «παραμυθιάσει» για μια ακόμη φορά την κοινωνία.

Αυτόν τον μανδύα, εκτός από την κυβέρνηση των υφαίνουν και οι πιστωτές μας, καθώς κι αυτοί προφανώς αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα της στιγμής: Αν δεν υπάρξει πολιτικός μανδύας (μηχανισμός) ικανός να εξασφαλίσει την κοινωνική συναίνεση, υπάρχει κίνδυνος να τιναχτεί στον αέρα όλο το κόλπο της «ιδιωτικοποίησης» του ελληνικού κράτους.

Καθώς είναι πολλά τα λεφτά που παίζονται σ' αυτό το κόλπο, δεν τηρούνται ούτε τα προσχήματα, όπως φάνηκε από τις παραινέσεις - εντολές των αρχιερέων της «διάσωσης» Στρος Καν και Όλι Ρεν προς τα κόμματα της αντιπολίτευσης και τους κοινωνικούς εταίρους «να στηρίξουν το δύσκολο έργο της κυβέρνησης».

Το γεγονός ότι θα υπάρξουν σίγουρα αμοραλιστές, καιροσκόποι ή απλώς καραγκιόζηδες της πολιτικής ζωής που θα προθυμοποιηθούν να βάλουν ένα χεράκι για τελειώσει η κυβέρνηση τη δουλειά που της έχει αναθέσει το ΔΝΤ δεν σημαίνει κατ' ανάγκην ότι η επιδιωκόμενη συναίνεση μπορεί να επιτευχθεί. Η κοινωνία, η οποία δοκιμάζεται άγρια, είναι πλέον έμπειρη για να «μασήσει» κάποιες συμφωνίες κορυφής που στόχο έχουν την εξαπάτησή της για μια ακόμη φορά και τη διάσωση κάποιων... «επιδέξιων πολιτικών κώλων», οι οποίοι δεκαετίες τώρα αναπαύονται στον σβέρκο μας.

Υπ' αυτήν την έννοια οι έχοντες στοιχειώδες πολιτικό μυαλό αντιλαμβάνονται ότι, στην προκειμένη περίπτωση, συναίνεση σημαίνει συνενοχή σε ένα έγκλημα για το οποίο κάποια στιγμή θα αποφανθούν τα δικαστήρια..

Συμμορία ληστών το ΠΑΣΟΚ

ΠΗΓΗ: ΠΡΙΝ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Σε αδίστακτη πολιτική συμμορία ληστών στην υπηρεσία των πιο επιθετικών κύκλων του κεφαλαίου αναδεικνύεται η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου – του πιο μισητού πολιτικού καθάρματος που κυβέρνησε ποτέ την Ελλάδα. Τέτοιο μίσος εναντίον των εργαζομένων δεν είχαν δείξει ούτε οι φασίστες δικτάτορες που κατά καιρούς κατέλαβαν πραξικοπηματικά την εξουσία στη χώρα. Οι αλλεπάλληλοι αντεργατικοί νόμοι που προωθεί ο Γ. Παπανδρέου του εξασφαλίζουν αβίαστα την πρώτη θέση στη λίστα των πιο μισητών υπηρετών του κεφαλαίου σε όλη την ελληνική ιστορία.

Πρόκειται για τόσο αχαλίνωτο αντεργατικό όργιο που ακόμη και το ΔΝΤ θεωρεί πως είναι ...δυσφήμιση για την απάνθρωπη εικόνα του παγκοσμίως να εμφανίζεται ότι ταυτίζεται με την πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου!!! Όπου βρεθεί κι όπου σταθεί το τελευταίο διάστημα, ο γκαουλάιτερ του ΔΝΤ στην Αθήνα Πολ Τόμσεν διακηρύσσει δημοσίως, σε κάθε ομιλία του, ότι το ΔΝΤ δεν ζήτησε ποτέ από την κυβέρνηση Παπανδρέου να μειώσει τους μισθούς των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα! Δεν έχει ξαναγίνει αυτό πουθενά στον κόσμο: Να βγαίνει το ΔΝΤ από ...αριστερά(!!!) σε κάποια κυβέρνηση – και μάλιστα η κυβέρνηση αυτή να είναι του λεχρίτη του... προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς! Είναι όντως εξαιρετικά δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου έφτασε μέχρι του σημείου να δώσει το δικαίωμα στον κάθε ιδιώτη εργοδότη να μειώνει όσο θέλει (!) τους μισθούς των εργαζομένων του, με προσωρινό κατώτατο φράγμα μόνο τα 740 ευρώ μεικτά του ελάχιστου μισθού, που καθορίζει η εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας.

Αυτό σημαίνει δηλαδή ότι η κάθε μεγάλη επιχείρηση που απασχολεί στη χώρα μας π.χ. μηχανικούς ή γιατρούς με 30 ή και περισσότερα χρόνια προϋπηρεσίας και τους αμείβει με 2.300 ή 3.000 ευρώ ή και περισσότερα, έχει το δικαίωμα από τον Γ. Παπανδρέου να τους μειώσει το μισθό και να τους ρίξει ακόμη και στα... 740 ευρώ! Εννοείται ότι η τεράστια μάζα των εργαζομένων που δουλεύει με 1.000 ή 1.500 ή 2.000 ευρώ μεικτά ταχύτατα θα βουλιάξει προς τα 740 ευρώ! Μεικτά, για να μην ξεχνιόμαστε. Στην περίπτωση του ιδιωτικού τομέα, όπως είναι ευνόητο, δεν υπάρχει ούτε καν το πρόσχημα ότι τα κέρδη από τη μείωση των μισθών πάνε στα κρατικά ταμεία και από εκεί στους ξένους τοκογλύφους που δανείζουν την κυβέρνηση. Στην περίπτωση των ιδιωτών όλα τα λεφτά που εξοικονομούνται από τη μείωση των μισθών πάνε ολόκληρα στην τσέπη του εργοδότη – και χάνονται κι από πάνω τεράστια ποσά που αντιστοιχούν στις ασφαλιστικές εισφορές των ποσών που περικόπτονται από τους μισθούς και θα πήγαιναν στα ασφαλιστικά ταμεία, ενώ χάνει και απευθείας το κράτος φορολογικά έσοδα εξαιτίας των μισθών που περικόπτονται και που είναι τα μόνα σίγουρα φορολογικά έσοδα, αφού κόβονται απευθείας από την πηγή χωρίς να ερωτηθούν οι εργαζόμενοι.

Έχουμε να κάνουμε λοιπόν με αδίστακτους υπηρέτες των συμφερόντων του κεφαλαίου. Αυτή είναι η πραγματική φύση της κυβέρνησης Παπανδρέου, ο οποίος άλλωστε έχει έτοιμες τις βαλίτσες του να την κοπανήσει από την Ελλάδα μόλις δυσκολέψουν τα πράγματα. Ξέρει ότι αποκλείεται να εκλεγεί για δεύτερη τετραετία και ως εκ τούτου είναι εξαιρετικά επικίνδυνος πολιτικά. Ξεπουλάει τα πάντα στο κεφάλαιο, στους Αμερικάνους και στην ΕΕ με την πρώτη ευκαιρία, ελπίζοντας να τον ανταμείψουν με τη θέση του ΓΓ του ΟΗΕ για τις υπηρεσίες του. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι κανένας δεν έχει βάλει ακόμη θέμα στη Σοσιαλιστική Διεθνή να τον καθαιρέσουν από πρόεδρο, αφού έχει αποδειχθεί με τη διακυβέρνησή του... ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού, ώστε να πάψει τουλάχιστον για τα μάτια του κόσμου να αποτελεί «κινητό διασυρμό» της υποτιθέμενης σοσιαλδημοκρατίας. 

Έχει πλάτες ο Γιωργάκης - Τσολάκογλου που αποδεικνύεται «Ντίλινγκερ του κεφαλαίου»! Δεν είναι τυχαίο φυσικά που για την εκπλήρωση της αποστολής του τον έχουν πλαισιώσει με ένα οικονομικό επιτελείο οργάνων του διεθνούς κεφαλαίου. Ο Γ. Παπακωνσταντίνου ήταν υπάλληλος του ΟΟΣΑ στο Παρίσι επί εφτά χρόνια. Η Παναρίτη, αυτή η παντελώς άγνωστη και εξτρεμιστικά νεοφιλελεύθερη οικονομική σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου που την τοποθέτησε βουλευτή επικρατείας χωρίς καν να γνωρίζονται(!), ήταν υπάλληλος του ΔΝΤ πριν μας την φέρουν. Ο Χριστοδούλου, ο υπεύθυνος του δημόσιου χρέους, ήταν υπάλληλος της Γκόλντμαν Ζαξ. Καταλαβαίνουμε δηλαδή στα χέρια ποιών ανθρώπων βρίσκεται η ελληνική οικονομία!

Αυτοί όμως την αποστολή τους εκπληρώνουν. Εμείς θα ξυπνήσουμε να τους διώξουμε με κλωτσιές και τις πέτρες ή θα τους αφήσουμε να μας γδάρουν ζωντανούς; Αυτό είναι το ζήτημα. Τα άλλα περιττεύουν. Αυτό πρέπει να το αποδείξουμε με τη συμμετοχή μας στις απεργιακές κινητοποιήσεις όλης αυτής της εβδομάδας και πάνω από όλα στη γενική απεργία της Τετάρτης. Εκεί θα κριθεί εμπράκτως αν η οργή που αισθάνεται ο κόσμος της εργασίας θα μετατραπεί σε λάβα που κάψει την κυβέρνηση ή θα εκφυλιστεί σε κατάθλιψη αδράνειας. Ελπίζουμε, ευχόμαστε και εργαζόμαστε για να συμβεί το πρώτο. Διαφορετικά, το μέλλον μας προβλέπεται πολύ ζοφερό. Αυτοί δεν έχουν έλεος.

Το πρώτο χιόνι

Αιγές 11/12/2010 πρωί (Βλοβοκά) ΦΩΤΟ: Μιχ. Ντούρος

Παχύδερμη κυβέρνηση

Πηγή: ΑΥΓΗ

του Θ. Καρτερού

Μπορεί να κρύβεται ο Παπανδρέου πίσω από το δάχτυλο του υπερεπείγοντος και τις ανοησίες για «καθοριστικές διαρθρωτικές παρεμβάσεις για τη λειτουργία της οικονομίας και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης», αλλά το πολυνομοσχέδιο που έφερε άρον-άρον στη Βουλή δεν συνιστά απλώς τη χειρότερη επιδρομή σε δικαιώματα και μισθούς, από την κατοχή τουλάχιστον. Ούτε απλώς άλλη μια πράξη θράσους από μια κυβέρνηση που έχει κάνει το θράσος σημαία της. Συνιστά πραξικόπημα -κοινωνικό και πολιτικό.

Πραξικόπημα κοινωνικό γιατί σμπαραλιάζει συμβάσεις, κανόνες και κοινωνικά συμβόλαια και στέλνει στον κάλαθο των αχρήστων ό,τι κατακτήθηκε και ενσωματώθηκε στο Δίκαιο και στον κοινωνικό πολιτισμό αυτής της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες. Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα περνούν σε καθεστώς δουλείας, η δουλειά και η αμοιβή τους περιέρχονται στο έλεος των αφεντικών -που όλοι ξέρουμε πόσο θα εισακούσουν τις παρακλήσεις του πρωθυπουργού για υπευθυνότητα και τις εκκλήσεις της Κατσέλη να μην κάνουν κατάχρηση της εξουσίας που τους δίνουν.

Πραξικόπημα πολιτικό, γιατί τινάζει στον αέρα ό,τι συνιστά την πολιτική ουσία της δημοκρατίας: τη στοιχειώδη συμφωνία ανάμεσα σε όσα μια κυβέρνηση υπόσχεται ότι θα πράξει και σε όσα πράττει. Τον κανόνα της στοιχειώδους συναίνεσης, που ο ίδιος μάλιστα ο πρωθυπουργός είχε αναγάγει σε ευαγγέλιο της εξουσίας του -πριν βέβαια βρεθεί στο Μαξίμου. Και κυρίως τον απαράβατο, θεμελιώδη κανόνα, που απορρέει από το Σύνταγμα αυτής της κακορίζικης χώρας: οι νόμοι ψηφίζονται από την πλειοψηφία της Βουλής, προς όφελος του λαού, και δεν επιβάλλονται από ξένους, προς όφελος των δανειστών.

Στο πολυνομοσχέδιο όμως αυτό της συμφοράς οι φυσικοί αυτουργοί δεν διστάζουν να ομολογήσουν δημοσίως τον ηθικό αυτουργό -τον ξένο υποβολέα. Εκεί φτάσαμε! Η υπουργός Εργασίας ψελλίζει τι πέτυχε να σώσει από τα ερείπια των συλλογικών συμβάσεων. Να σώσετε από ποιον, κυρία; Και πώς είναι δυνατόν να μην σας πλακώνει όλους η Βουλή όταν ομολογείτε τα ανομολόγητα; Ούτε ο Παπαδόπουλος δεν αναγνώρισε ποτέ ότι ήταν εντολοδόχος των Αμερικανών. Ποια πολιτική νομιμοποίηση έχουν οι προαγωγοί ενός νομοσχεδίου, που επιχειρεί να κάνει νόμο του ελληνικού κράτους τις ορέξεις των τοκογλύφων; Και πώς δεν βρέθηκε έστω ένας απ’ την παχύδερμη κυβέρνηση να δηλώσει ότι δεν βάζει τη σφραγίδα της Ελληνικής Δημοκρατίας σε συμβόλαια υποδούλωσης; Ντροπή!

διατάγματα κατάγματα ...

Πηγή: Ελευθεροτυπία

Σταθης

Δεν φοβάμαι τίποτα.

Δεν ελπίζω τίποτα.

Δεν πιστεύω τίποτα.

Είμαι ηλίθιος.

...........................................

(Αγνώστου τινός που τον έχουν πρήξει οι εξυπνάδες τινών)...

Μνημόνιο Φιρμάνι! Επικαιροποιημένο Μνημόνιο, φετφάς! Η νέα Φραγκοκρατία -Συμβόλαια Θανάτου με την Τρόικα.

Ποιες τάχα «αυξημένες» προσδοκίες καλλιεργούσε η Λούκα! Θρίχες! Η εργασία υφίσταται συντριπτικό πλήγμα. Σε βάθος χρόνου με τον βυθό του ήδη ορατόν οι επιχειρησιακές συμβάσεις (χαιρέτα τες τις κλαδικές που φεύγουν) θα εκφυλισθούν σε ατομικές (μη) συμβάσεις. Σε συμφωνίες κυρίων (εκ των οποίων ο ένας κύριος θα είναι ληστής, το αφεντικό, και θα σχολάει τον άλλον με αποζημίωση το βδομαδιάτικο) - αν θέλει να του το δώσει.

Επιτέλους γίναμε αγγλοσάξονες (και η εργασία, πουτάνα). Θα απολύουν όποιον θέλουν και στο πόδι του θα προσλαμβάνουν άλλον, με το ένα τρίτο της δαπάνης. Επιτέλους «η Εργασία Ελευθερώνει»! πάλι.

Με ένα πολυνομοσχέδιο φαστ τρακ το ίδιο, θα γίνουμε επιτέλους Αμερική -να μας πηδάνε για να μη μας σχολάνε, ή και τα δύο. Μπράβο! Επιτέλους θριαμβεύει ο Σοσιαλισμός του ΠΑΣΟΚ. Δικαιώνεται κι αυτός όπως ο Ομπάμιας.

Δύο Ανθύπατοι επισκέφθηκαν την Αποικία, ο Στρος-Καν κι ο Ολλι Ρεν κι αντί η Βουλή να πενθεί, αντί οι βουλευτές με στάχτη να πλένουν τα μαλλιά τους, στάχτη ρίχνοντας ακόμα στα μάτια του κοσμάκη, έκαναν στους Ανθυπάτους ερωτήσεις (και οι πιο γραισκύλοι φιλοφρονήσεις). Σαν να ρωτάει δηλαδή ο σκλάβος τον Γκαουλάιτερ, πώς του φαίνεται σήμερα ο καιρός στο Μπούχενβαλντ κι αν θέλει λίγο περισσότερα ανθρώπινα όνειρα στο τσάι του.

Ντροπή.

Αυτός ο μοιραίος άνθρωπος ο Παπανδρέου (χθες δέχθηκε, χωρίς ουδείς θεσμικός λόγος να το επιβάλλει, τον άκρως αμφιλεγόμενο δολαριάνθρωπο Νουριέλ Ρουμπινί) οδηγεί τους έλληνες εργαζόμενους σε καθεστώς ήττας μετά από πόλεμο. Η εργατική τάξη ηττάται κι αποκτείνεται μέσα στη χώρα της από αποκτηνωμένους πλέον ταγούς.

Η εργασία επιστρέφει στην εποχή πριν από τον δικτάτορα Μεταξά. Κι αυτός που οδηγεί τον παραγωγικό μηχανισμό της χώρας σε αυτήν την ατίμωση είναι ο Παπανδρέου. Σε έναν μακρόσυρτο αλλά και βέβαιον θάνατο.

Περιεσφιγμένος έναν εσμό μαθητευόμενων μάγων κι άλλων απιθανοπαμπούκηδων, ο άνθρωπος αυτός στραγγαλίζει τις αναπτυξιακές δυνατότητες της Ελλάδας, καταφέρνει το πιο συντριπτικό ταξικό πλήγμα στον πολιτισμό της εργασίας και ανοίγει όλες τις κερκόπορτες για την περικύκλωση της χώρας και τον ακρωτηριασμό της...

Πρέπει να πέσει.

Τι διάθεση έχεις? Άκουσε την ανάλογη μουσική!

www.stereomood.com

Επιμήκυνση του χρέους, του δέους και άλλων ομοιοκατάληκτων

Από την Κυριακή το βράδυ, η τηλεοπτική δικτατορία MEGA- ΣΚΑΪ και ΣΙΑ έχει αποδυθεί σε μια νέα επιχείρηση πλύσης εγκεφάλου, με αφορμή την επιμήκυνση αποπληρωμής του δανείου σε Ε.Ε.- ΔΝΤ, που εμφανίζεται περίπου ως εθνικός θρίαμβος της κυβέρνησης Παπανδρέου, ενώ στην πραγματικότητα αποτελεί ομολογία χρεωκοπίας και προπέτασμα καπνού για την επιμήκυνση του Μνημονίου στον αιώνα τον άπαντα. Πρώτα απ’ όλα, το θέμα της επιμήκυνσης δεν τέθηκε από τον ΓΑΠ, αλλά από την Ιρλανδία. Η τελευταία εξασφάλισε προθεσμία 11 χρόνων για την αποπληρωμή του δανείου της, ενώ στην δουλική κυβέρνηση Παπανδρέου είχε επιβληθεί η ασφυκτική προθεσμία των πέντε ετών. Για να μη μείνει τελείως έκθετος στα μάτια της κοινής γνώμης, ο «άνθρωπός τους στην Αθήνα», όπως χαρακτήρισε τον ΓΑΠ η γερμανική έκδοση των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, οι Ευρωπαίοι φρόντισαν να επεκτείνουν και στην Ελλάδα την προθεσμία κατά το ιρλανδικό πρότυπο. Τα κανάλια- τελάληδες της οικονομικής κατοχής πανηγύριζαν για την εξαιρετική «διευκόλυνση», τον νέο εθνικό άθλο του ΓΑΠ. Κι επειδή από μικρό κι από χαζό μαθαίνεις την αλήθεια, έλαχε ο κλήρος στον Μανώλη Καψή του MEGA να μας πληροφορήσει ότι ευτυχώς που πήραμε την παράταση γιατί, με τα τοκοχρεωλύσια που έπρεπε να αποπληρώσουμε το 2012-2013, οδηγούμαστε σε βέβαιη χρεωκοπία. Μα ήταν οι ίδιοι άνθρωποι που μέχρι χθες μας διαβεβαίωναν ότι όλα πάνε καλά, ότι η αποπληρωμή του δανείου είναι εξασφαλισμένη κι ότι όσοι μιλούν για στάση πληρωμών, αναδιαπραγμάτευση, αναδιάρθρωση, ή έστω και απλή επιμήκυνση του χρέους, σχεδόν διαπράττουν εθνικό έγκλημα! Ουσιαστικά, λοιπόν, η περίφημη επιμήκυνση του χρέους ισοδυναμεί με ομολογία χρεωκοπίας της πολιτικής του μνημονίου. Αλλά τα χειρότερα έπονται. Σε αντάλλαγμα για την νέα «σωτηρία» της Ελλάδας από τη χρεωκοπία που οι ίδιοι προκάλεσαν, οι δανειστές μας ανέβασαν το επιτόκιο από το ήδη πολύ υψηλό 5.5% στο 5.8%, πράγμα που σημαίνει ότι θα μας γδέρνουν πιο άγρια, για περισσότερο χρονικό διάστημα. Το ακόμη εφιαλτικότερο παρεπόμενο της «διευκόλυνσης» είναι η επιμήκυνση του… μνημονίου, καθώς η δανειακή ομηρία της χώρας θα συνεπάγεται νέες δέσμες αντιλαϊκών μέτρων ανά τρίμηνο! Μάλιστα, όπως δήλωσε ο Γ. Παπακωνσταντίνου, η συνολική διάρκεια παραμονής της Ελλάδας στην Προκρούστεια κλίνη της δανειακής σύμβασης θα είναι μέχρι το…2024!!! Αν σκεφτεί κανείς ότι μέσα σε έξι μόλις μήνες μνημονίου κόπηκαν μισθοί, συντάξεις και επιδόματα, απολύθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, κόπηκαν παροχές ασφαλισμένων, ξεπουλήθηκαν ΔΕΚΟ και ακρωτηριάστηκαν κρατικές δαπάνες, μπορεί να φαντασθεί εύκολα τι πρόκειται να ακολουθήσει στα επόμενα… 13,5 χρόνια και βάλε του επιμηκυνθέντος και μεγεθυμένου Μνημονίου, αν δεν μεσολαβήσει πραγματική κοινωνική εξέγερση.

«Καραγκιόζης»

Ζωγραφικός πίνακας από τον Παναγιώτη Χαλούλο

Από topontiki.gr

Του Δημήτρη Μυ

Τα «μούτρα», όταν «στήνουν» το παιχνίδι για να μαζέψουν τα ρέστα από τα «κορόιδα» στο μπαρμπούτι, χρησιμοποιούν τον «καραγκιόζη», που στην καθομιλουμένη σημαίνει λιμαρισμένα - πειραγμένα ζάρια... Πειραγμένους μηχανισμούς (επιμήκυνση) μαζί με αβανταδόρους καραγκιόζηδες - φερέφωνα (που δουλειά τους είναι το παραμύθιασμά μας) χρησιμοποιούν και οι εντιμότατοι πιστωτές μας...

Η μηχανή (κομπίνα) που στήνουν τα παιδιά της πιάτσας είναι απλή, και την περιγράφει το παρακάτω ρεμπέτικο στιχάκι:

«Κάτσε βρε Μανολάκη να τα λιμάρουμε
Να στρώσουμε κουβέρτα να τους τα πάρουμε».

Κατά διαβολική σύμπτωση ο... Μανολάκης (κάπου ίσως θα τρέξει το μυαλό σας, αλλά δεν είναι ο μόνος) του στίχου είναι ο αβανταδόρος που κάθεται σταυροπόδι (στις μέρες μας επικοινωνεί με sms) στην κουβέρτα μαζί με τον «μάστορα» (αυτός που πειράζει τα ζάρια) για να μαδήσουν τα κορόιδα μέσα στην ψειρού. Κάποια στιγμή τα παιδιά της πιάτσας (κατά κανόνα) θα περάσουν τη «μεγάλη πόρτα» της φυλακής. Αντίθετα, τα μούτρα των αγορών οι τοκογλύφοι και οι αβανταδόροι τους είναι ο νόμος...

Ας ρίξουμε μια ματιά στη νόμιμη «μηχανή» της επιμήκυνσης που στήνουν οι τοκογλύφοι και για την οποία οι αβανταδόροι τους θέλουν να μας πείσουν πως πρέπει τουλάχιστον να πανηγυρίσουμε. Τα στοιχεία είναι λίγο - πολύ γνωστά και δεν χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος για να κατανοήσει την κλοπή που ετοιμάζεται. Αρκεί η κοινή λογική...

Έχουμε λοιπόν:

● Ένα δάνειο 110 δισεκατομμυρίων.

● Ένα μνημόνιο (δανειακή σύμβαση) που ρυθμίζει την οικονομική πολιτική (μέτρα) που πρέπει να επιβληθεί για να δίνονται οι δόσεις του δανείου καθώς και τους όρους (τόκους, χρόνους) αποπληρωμής.

● Το μνημόνιο ορίζει και τα εχέγγυα (δημόσια περιουσία) που θα βάλουν στο χέρι οι πιστωτές στην περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής.

Μέχρι τώρα η κυβέρνηση, ακολουθώντας πιστά τους όρους του μνημονίου, έχει συμπιέσει το εισόδημα των εργαζομένων - συνταξιούχων και προχωρά για να ολοκληρώσει την απορρύθμιση της οικονομίας με τις λεγόμενες διαρθρωτικές αλλαγές. Με πολύ απλά λόγια:

● κινεζοποίηση των εργασιακών σχέσεων,

● ιδιωτικοποιήσεις,

● κατάργηση και του παραμικρού κοινωνικού χαρακτηριστικού (υγεία, παιδεία, κοινή ωφέλεια) του κράτους.

Πρέπει να υπογραμμιστεί ότι όσο ολοκληρώνεται η καταστροφή του κοινωνικού ιστού (φτώχεια, ανεργία, ξεπούλημα) συνεχίζονται οι εισροές των δανεικών από το μηχανισμό στήριξης. Όμως, αυτά τα χρήματα δεν φτάνουν καν στην χώρα. Απλώς μεταφέρονται για την αποπληρωμή τοκοχρεολυσίων για προηγούμενα δάνεια...

Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι, παρ' όλα αυτά (μάλλον εξ αιτίας όλων αυτών, αφού τα μέτρα εξαφανίζουν κάθε παραγωγική δυνατότητα), το χρέος της χώρας, αντί να μειώνεται, μεγαλώνει...

Η κομπίνα που στήνεται με την επιμήκυνση, ωστόσο, έχει μια ακόμη διάσταση: Η παράταση της αποπληρωμής των 110 δισ. των δανεικών που μας «προσφέρουν» (ΔΝΤ - Ε.Ε.) για να μας «στηρίξουν» σημαίνει και υψηλότερο επιτόκιο. Καθώς δανειζόμαστε μόνο και μόνο για να αποπληρώσουμε παλιότερα δανεικά η επιμήκυνση αναδιαρθρώνει (υπέρ των πιστωτών, προφανώς) το χρέος με τον εξής τρόπο:

● Το νέο χρέος που θα προκύψει αυτά τα 11 χρόνια της... επιμήκυνσης δεν υπόκειται στην ελληνική νομοθεσία, όπως το «παλιό χρέος», που αντικαθίσταται με τα 110 δισ. του μηχανισμού στήριξης.

● Το νέο χρέος υπόκειται στη δανειακή σύμβαση (μνημόνιο), η οποία αναγνωρίζει το ευνοϊκό – για τους πιστωτές – αγγλοσαξονικό δίκαιο επίλυσης διαφορών.

Όταν στραγγίξουμε, λοιπόν, όταν δεν θα υπάρχει τίποτε που μπορεί να αρπαχτεί από το υστέρημα των εργαζομένων, οι πιστωτές θα διεκδικήσουν από αρμόδια διεθνή δικαστήρια την (...Ακρόπολη) δημόσια περιουσία.

Τότε, όπως θα έλεγαν και τα μούτρα της πιάτσας περιγράφοντας μια πετυχημένη απάτη: «Η μηχανή δούλεψε. Μαζέψτε την κουβέρτα με τα φράγκα»...

Στον δρόμο με τα δεκανίκια...

stathis

Από την "Ελευθεροτυπία", 25.11.2010 Γράφαμε χθες ότι επ΄ εσχάτοις έχει αρχίσει να διοχετεύεται μέσα απ΄ τα «πρόθυμα» ΜΜΕ, και συνεπώς να διαδίδεται, η άποψη ότι το «Μνημόνιο είναι και καλό». Διότι από μόνοι μας δεν μπορούσαμε να διορθώσουμε τα του οίκου μας, άρα καλώς τους τους Υπατους Αρμοστές, τους Ανθύπατους και τους Γκαουλάιτερ, να μας διορθώσουν! Με έναν λόγο, ο Εθνικός Υμνος του Ραγιά. Ε, πριν αλέκτορα φωνήσαι, ο κ. Πάγκαλος (ποιος άλλος;) δήλωνε ότι το Μνημόνιο είναι για μας «ευκαιρία», «ευτυχία» (μάλλον «ευτύχημα» ήθελε να πει). Σωστός! Οι ραγιάδες θέλουν πάντα τον αρχιραγιά τους, και μάλιστα να τον επευφημούν. Με ευφημισμούς, λέγοντας λόγου χάριν τον κυνισμό του «ειλικρίνεια», τον σαρκασμό του «χιούμορ» και τον αμοραλισμό του «παρρησία». Αρχίζει να μου αρέσει ο κ. Πάγκαλος. Εβριζε τον αρχηγό του τον Γιωργάκη, έβριζε τους Γερμανούς (κι ύστερα τους ζητούσε συγγνώμη), διόριζε τους συγγενείς του, πήγε εκδρομή τον Οτσαλάν, καταναυμάχησε τους Ελληνες στις Υμιες -αρχίζει να μου αρέσει. Ταιριάζει γάντι σε αυτό που θα λέγαμε ars moriendi -η τέχνη του να πεθαίνεις- ενόσω είσαι ακόμα ζωντανός. Sinn fein, εμείς οι ίδιοι -το «ελευθερία ή θάνατος» των Ιρλανδών. Πικρός καιρός για το πολυβασανισμένο νησί με τα «γελαστά παιδιά»... Και στην υπόλοιπη Ευρώπη εύκολα πια να βρίζουν ξανά οι λαοί ο ένας τον άλλον. Πρώτη φορά, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, έτσι στα ίσια, δημοσίως και φόρα παρτίδα. Δεν είναι καλά σημάδια αυτά... Οσο για μας, δεν χρειάζεται αυτή η «βοήθεια» των ξένων. Μας ενοχοποιούν οι ίδιοι μας οι (ένοχοι) ηγέτες: «μαζί τα φάγαμε», «διεφθαρμένοι»... Κι εκεί που σκύβεις το κεφάλι ντροπιασμένος, σε σέρνουν σε μια «επιχειρησιακή σύμβαση εργασίας» -ω ναι, η ΓΣΕΕ θα απεργήσει στις 15 Δεκέμβρη που αρχίζουν τα Σατουρνάλια, ω ναι, μαζί και η ΑΔΕΔΥ (η ΠΑΣΕΓΕΣ γιατί μένει πίσω;) κι ύστερα πάλι θα απεργήσουν ξανά στις Ελληνικές Καλένδες οι οποίες, ως γνωστόν, πέφτουν μεταξύ Αγίου Φούφουτου κι Αγίου Κλάφτα Χαράλαμπε -είναι κινητή η εορτή. Οσο για την Αριστερά, τον όντως υπερασπιστή του λαού, για την ενότητά της δεν δίνω δίφραγκο. Για την ενωτική της συστράτευση όμως, προκειμένου να αναχαιτισθεί το (προ)ελαύνον κακό, πολλοί θα τα έδιναν όλα. Η κρίση αυτή δεν αντιμετωπίζεται με απεργίες-μπαταριές της μιας ημέρας, ούτε με τους εργαζόμενους χωρισμένους σε οπαδούς της «μιας» ή της «άλλης» Αριστεράς. Θέλει σχέδιο, στρατηγική, προτάσεις, πολιτική κι αγώνες. Σε μαζική κλίμακα. Αλλοιώς η Αριστερά, αιχμαλωτισμένη στην αναποτελεσματικότητά της, θα είναι το ίδιο ένοχη με αυτούς που δολοφονούν τον λαό -διότι δεν μπόρεσε, δεν θα έχει μπορέσει να τους εμποδίσει...

Δεν δανείζουν για την …ψυχή της μάνας τους

“Θα βγάλουμε 600 εκατ. ευρώ από τους Έλληνες!”

 

Για όσους είχαν ακόμη ψευδαισθήσεις ότι οι υπεράνω όλων Γερμανοί (Deutschland uber alle, λέει ο ύμνος τους) είναι και …υπεράνω χρημάτων,  ήρθε ο ίδιος ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Ταμείου Διάσωσης να αποκαταστήσει τα πράγματα.

“Κανείς δεν παίρνει τίποτα από τον Γερμανό φορολογούμενο. Είναι αντίθετα πιθανό η Γερμανία να έχει κέρδη από τη συνεισφορά της στο ταμείο αυτό. Μόνο στην περίπτωση της Ελλάδας, αυτά θα φθάσουν ως τα 600 εκατ. ευρώ, γιατί οι Έλληνες θα πρέπει να πληρώσουν ένα είδος επιτοκίου επί της βοήθειας αυτής”, δήλωσε ο Κλάους Ρέγκλινγκ σε συνέντευξή του σήμερα στην εφημερίδα Bild.

Ο ίδιος διευκρίνισε ότι μόνο η Ιρλανδία έχει ζητήσει βοήθεια. “Tα επιτόκια δανεισμού αυξάνονται και για άλλες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Τα προβλήματα είναι διαφορετικά κάθε φορά: άλλες φορές έχουμε έναν πολύ ανεπτυγμένο τραπεζικό τομέα, άλλες μια πολύ ασθενή ανάπτυξη. Όμως, το ταμείο διάσωσης είναι αρκετά μεγάλο για όλο τον κόσμο», ανέφερε χαρακτηριστικά για να προσθέσει ότι σε καμία περίπτωση δεν πιστεύει ότι απειλούνται η Γαλλία και η Ιταλία.

Κατά τον κ. Ρέγκλινγκ, δεν είναι ορατός ο κίνδυνος διάσπασης της Ευρωζώνης.

«Εαν δεν εγονάτιζε η καμήλα δεν την εφορτώνανε».

"Επιτέλους"! Αυτό αναφώνησε ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δημ. Δασκαλόπουλος, μετά το πρόσφατο διάγγελμα του πρωθυπουργού. Ενθουσιάστηκε από τη σκληρότητα των μέτρων που εξαγγέλθηκαν. Τώρα που μπήκαμε σε επιτήρηση θα πλέει σε πελάγη ευτυχίας. Τον περασμένο Οκτώβριο βρέθηκε σε μια έκθεση στο Λονδίνο κι αγόρασε ένα πίνακα 1,5 εκατ. $. Όσα θα βγάλει ένας εκπαιδευτικός δουλεύοντας 60 χρόνια ή ένας εμποροϋπάλληλος δουλεύοντας 80 χρόνια! Είναι να μη χαίρεται με τη σκληρή λιτότητα (των εργαζομένων) και με την επιτήρηση; Στην ελληνική κοινωνία υπάρχει συσσωρευμένος τεράστιος πλούτος κι εμείς πρέπει πάλι να πληρώσουμε για χρέη που ποτέ δεν δημιουργήσαμε. Τα ταμεία είναι άδεια αλλά και οι τσέπες μας επίσης. Ποιοι έχουν τέλος πάντων τα λεφτά; Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα : ·        Τα τελευταία 12 χρόνια το ΑΕΠ της χώρας αυξήθηκε κατά 60%. Αφού το δικό μας εισόδημα (των εργαζομένων) δεν αυξήθηκε καθόλου. ΠΟΥ ΠΗΓΕ ΟΛΟΣ ΑΥΤΟΣ Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ; ·        30.000 ελληνικές οικογένειες διαθέτουν στα τμήματα private banking των τραπεζών περίπου 50 δις ? ενώ άλλα 40 δις έχουν καταθέσει Έλληνες πολίτες στο εξωτερικό. Μάλλον δημόσιοι υπάλληλοι θα 'ναι. ·        Μόνο οι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο εταιρείες είχαν κέρδη: 11,8 δις ? το 2009, 10 δις το 2008 και 11,3 δις το 2007. Η Εθνική Τράπεζα την τελευταία πενταετία είχε κέρδη 6,3 δις ?. Το 2009 η ΔΕΗ πραγματοποίησε κέρδη 1,1 δις ενώ προέβλεπε ο προϋπολογισμός της 531 εκ. ?. ·        Ελληνικές επιχειρήσεις (υπολογίζονται 4.000) έχουν επενδύσει σχεδόν 20 δις ? στο εξωτερικό, από τα οποία τα 16 δις στα Βαλκάνια. ·        Την τετραετία 2004 - 2008 χαρίστηκαν πάνω από 9 δις ? σε περίπου 50.000 επιχειρήσεις (τα 5,1 δις από τη μείωση του συντελεστή φορολόγησης των κερδών από 35% σε 25% και 3,5 δις από τις δύο ρυθμίσεις περαίωσης ανέλεγκτων χρήσεων). ·        Υπάρχουν 10.000 υπεράκτιες (offshore) εταιρείες ελληνικών συμφερόντων που διακινούν γύρω στα 500 δις ? και το δημόσιο χάνει ετησίως από φόρους 6 - 10 δις. ·        Κάθε χρόνο οι καταναλωτές πληρώνουν και οι επιχειρήσεις εισπράττουν αλλά δεν αποδίδουν περί τα 6 με 6,5 δις ? από ΦΠΑ. ·        Η εισφοροδιαφυγή φτάνει τα 8 δις ? ετησίως (από ποιους; τους μισθωτούς, που καλούνται να πληρώσουν «το μάρμαρο»;). ·        Πάνω από 5.000 επιχειρήσεις οφείλουν 31 δις ? στο δημόσιο και άγνωστο ποσό από μη καταβληθείσες εργοδοτικές εισφορές (πρόκειται για τα ένσημα των εργαζομένων) στο ΙΚΑ και τα άλλα ταμεία. ·        Οι έλληνες εφοπλιστές αγόρασαν το 2009 -χρονιά κρίσης- 164 μεταχειρισμένα πλοία διαθέτοντας 3,16 δις $. Μικρό ποσό για τους εφοπλιστές. Ο ελληνικός εφοπλισμός ελέγχει σχεδόν το 20% του παγκόσμιου στόλου και το 40,9% της κοινοτικής ναυτιλίας. Αν και αποτελεί παγκόσμια δύναμη στηρίζεται σημαντικά από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Η Εθνική Τράπεζα τους έχει δανείσει 3,5 δις ?, η Πειραιώς 2 δις ? κι ακολουθούν οι υπόλοιπες. Με τις δικές μας, τις λαϊκές αποταμιεύσεις - καταθέσεις οι τράπεζες χρηματοδοτούν το «θαύμα» της ελληνικής ναυτιλίας (να μην μιλήσουμε για το πώς ένα υγιές ταμείο όπως το ΝΑΤ βούλιαξε, χρηματοδοτώντας με μορφή δανείου την ύψωση της Ελληνικής σημαίας στα πλοία Ελλήνων εφοπλιστών -από τον Κων. Καραμανλή κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης- και φυσικά οι εφοπλιστές δεν έχουν επιστρέψει δεκάρα ως τώρα από τα χρωστούμενα και σε ένδειξη ευγνωμοσύνης και πατριωτικής συνείδησης αφελλήνισαν τα πλοία τους από Έλληνες ναυτικούς με αποτέλεσμα το ΝΑΤ να βουλιάξει σχεδόν οριστικά). ·        Κι επειδή είμαστε παραδοσιακά ναυτική χώρα δεν θα μπορούσε να υστερούμε και σε κότερα, θαλαμηγούς κλπ. Ο Θόδ. και Γιάννα Αγγελοπούλου πούλησαν τη θαλαμηγό τους -που ήταν η καλύτερη στη χώρα- κι αγόρασαν ένα υπερσύγχρονο mega yacht μήκους 85,6 μέτρων κι αξίας 150 εκατομ. $. Ο εφοπλιστής Προκοπίου έχει παραγγείλει θαλαμηγό 106 μέτρων αξίας πάνω από 100 εκατ.$. Ο Π. Δράγνης έχει κότερο 82 μέτρα. Έχει γραφτεί ότι η θαλαμηγός του Μελισσανίδη κοστίζει 65 εκ., του Κούστα 60 εκ., του Βαφειά το ίδιο κι ακολουθούν άλλοι με ακριβότερα κι άλλοι με φθηνότερα κότερα, όπως Κοπελούζος, Πατέρας, Τσάκος, Αλαφούζος, Κωστόπουλος, Ρέστης, Βασιλάκης, Κοντομηνάς, Μαρινόπουλος κλπ. Ο Σπ. Λάτσης νοικιάζει την 117 μέτρων «Τurama», σε μη έχοντες κότερο επιχειρηματίες, αντί 90.000 ? τη μέρα ! ·        Μη νομίσετε ότι υστερούμε και στον αέρα. Διακόσια είκοσι ιδιωτικά αεροπλάνα είναι καταγεγραμμένα στα ελληνικά νηολόγια (χώρια όσα είναι σε νηολόγια του εξωτερικού ). Η Μαρ. Λάτση έχει 3 ιδιωτικά τζετ (Boeing 757, Boeing 737 και Gulfstream IV) Ο Βγενόπουλος 2 (Cesna και Falcon 900) Ο M. Κυριακού ένα και καλό αξίας 50 εκ. Ο Ρέστης ένα των 47 εκ., ο Κόκκαλης, ο Μελισσανίδης, ο Τσακίρης, ο Μαρινάκης, ο Θοδ. κι η Γ. Αγγελοπούλου και πολλοί άλλοι. Τα έξοδα συντήρησης ενός τέτοιου αεροσκάφους φτάνουν το χρόνο 1 με 1,5 εκατ. ? ! ·        Ο Λ. Λαυρεντιάδης ξόδεψε το Δεκέμβρη 70 εκ. ? κι αγόρασε το 31,3% της Proton Bank αφού πρωτύτερα είχε δώσει 36 εκ. για το 50% του γηπέδου Καραϊσκάκη και άλλα 86 εκ. για να επαναγοράσει τη «Νεοχημική», από την πολυεθνική Carlyle. Έδωσε και κάτι «ψιλά» για ν' αποκτήσει μερτικό σε κάποια από τα μεγαλύτερα ΜΜΕ της χώρας (13,53% στον Πήγασο, που ελέγχει ΜEGA και Έθνος, 9,62% στην Ελευθεροτυπία, κι ελέγχει Flash 9.61, Espresso, City Press, Αthens News, Σφήνα, Ισοτιμία κλπ). ·        Ο Β. Ρέστης αγόρασε το πιο αναγνωρίσιμο τουριστικό αξιοθέατο του Μαυροβουνίου, το νησάκι του Αγ. Στεφάνου, ξοδεύοντας 30 εκ. ? και σχεδιάζει να επενδύσει 50 εκ. χτίζοντας βίλες σε αυτό. ·        Έρευνα του Hotels.com (καλοκαίρι 2009) έδειξε πως η ακριβότερη σουίτα στον κόσμο νοικιάζεται 50.000$ και είναι του Grand Resort στο Λαγονήσι Αττικής! ·        Σύμφωνα με στοιχεία του ΕΟΤ, από το Μάρτη του 2005 ως τον Οκτώβρη του 2009, είχαν υπαχθεί στον αναπτυξιακό νόμο (Ν. 3290/04) 1790 επενδύσεις ξενοδόχων προϋπολογισμού 5,7 δις ? και επιδοτήθηκαν με 2,5 δις ?. Δηλαδή το 44% ήταν από δικά μας λεφτά. Τζάμπα επενδυτές μιας και τα υπόλοιπα είναι κρατική επιχορήγηση (τα δικά μας λεφτά από τους φόρους) και δανεικά από τις δικές μας καταθέσεις στις τράπεζες. ·        Πάνω που πήγαν να μας πείσουν πως «δεν υπάρχει σάλιο» και λίγο μετά την ανακοίνωση της επιτήρησης, πληροφορηθήκαμε ότι αγοράζουμε 6 γαλλικές φρεγάτες κόστους 2,5 δις ?, για να υπερασπίζουν τα «εθνικά μας δίκαια» ανοιχτά της Σομαλίας και στον Περσικό κόλπο. ·        Δεν αναφέρομαι καθόλου στις μίζες και στα σκάνδαλα (Siemens, Βατοπαίδι, δομημένα ομόλογα, διαγραφή προστίμου 5,5 δις ? της «Ακρόπολης Χρηματιστηριακή» κλπ) γιατί είναι γνωστά. Άλλωστε έχει επιληφθεί κι η ελληνική .«δικαιοσύνη». ·        Ούτε στα 28 δις ? που τέθηκαν στη διάθεση των τραπεζών και τώρα τα χρησιμοποιούν για να δανείσουν το κράτος σαν κοινοί τοκογλύφοι. Μήπως παρατηρήσατε ότι το ποσόν του κρατικού ελλείμματος (περίπου 500 δις ?) είναι ισόποσο με τα ανακοινωμένα υπερκέρδη των τραπεζών τα τελευταία χρόνια; Μήπως πρόκειται για τα ίδια λεφτά; Μπορεί να ζούμε όλοι στην ίδια χώρα αλλά μας κατάντησαν να είμαστε δυο διαφορετικές χώρες, δυο διαφορετικοί και αντίθετοι κόσμοι. Οι κυβερνήσεις και τα κόμματα μας σπρώχνουν σε δύο κόσμους μέσα στην ίδια χώρα. Από τη μια ο κόσμος μας: Ανεργία, απολύσεις, τρομοκρατία κι εξευτελισμοί στους χώρους δουλειάς, υπερεργασία χωρίς αμοιβή, ανασφάλιστη εργασία, μερική απασχόληση, προσωρινή απασχόληση, μισθοί των 700 ? για τους νέους, συντάξεις των 400 ? για τους γέροντες μια και η σύνταξη θα δίνεται στα 67, δάνεια και κάρτες, φροντιστήρια των παιδιών, η βενζίνη στα 1,4 ?, οι μισθοί που κόβονται, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η απειλή κλεισίματος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων λόγω του εξοντωτικού ανταγωνισμού ή η πώλησή τους σε εξευτελιστική τιμή για να καλυφθούν τα υψηλότοκα δάνεια από τις τράπεζες (όπου οδηγήθηκαν ή θα οδηγηθούν από τον φαύλο κύκλο -μείωση μισθών, ανεργία, μείωση αγοραστικής δύναμης, μείωση πωλήσεων, δανεισμός και κλείσιμο των μικρών επιχειρήσεων), ο φόβος κι η αγωνία για το αύριο. Κι απ' την άλλη ο κόσμος τους: Τραπεζίτες, βιομήχανοι κι εφοπλιστές, επενδυτές, golden boys, πολυτελείς επαύλεις, ιδιωτικά τζετ, θαλαμηγοί, χειροποίητες Bentley και θηριώδη Hummer, διαμάντια και τσάντες Luis Vitton και Hermes, η Μύκονος, το Κολωνάκι και η Εκάλη, σαλέ και σούσι μπαρ, χαριτωμένοι μόδιστροι και «καλλιτεχνάδες διανοούμενοι λινάτσες», όπως λένε κι οι Active Member. Ένας κόσμος σπατάλης, χλιδής, σαπίλας και παρακμής. Τελικά λεφτά υπάρχουν αλλά όχι για μας. Είναι δικά μας αλλά δεν είναι για μας. Εμείς τα «γεννήσαμε» αλλά δε μας ανήκουν. Φταίμε όμως κι εμείς γιατί όπως λέει κι η παροιμία: «Εαν δεν εγονάτιζε η καμήλα δεν την εφορτώνανε». Γιάννης Κυριακάκης Οικονομολόγος, εκπαιδευτικός - Χανιά ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ, ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡHΣΤΕ, ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙHΣΤΕ. ΔΡΑΣΤΕ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΤΕ. ΙΣΩΣ ΑΥΡΙΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ. Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΜΑΣ.

Financial Times: «Στα μέσα του 2011 η ελεγχόμενη πτώχευση»

Στο δεύτερο ή τρίτο τρίμηνο του 2011 προσδιορίζουν χρονικά την «επικείμενη», όπως χαρακτηρίζεται, ελεγχόμενη πτώχευση της Ελλάδας οι Financial Times.

Ο οικονομικός συντάκτης της εφημερίδας εκτιμά ότι η ερχόμενη εβδομάδα θα επαναφέρει στο προσκήνιο το θέμα της αφερεγγυότητας των εθνικών οικονομιών, μετά την αντιμετώπιση του τραπεζικού προβλήματος της Ιρλανδίας. Δηλαδή στη δεδομένη στιγμή, συμπληρώνει ο συντάκτης, η προσοχή θα ξαναστραφεί στην Ελλάδα καθώς αναμένεται η ολοκλήρωση των ελέγχων από το κλιμάκιο της τρόικας.

«Ήδη είναι κατανοητό ότι οι στόχοι των δαπανών και των εσόδων του ελληνικού κράτους δε θα έχουν επιτευχθεί. Παρόλα αυτά η επόμενη δόση των 9 δισεκατομμυρίων ευρώ θα αποδεσμευτεί τον ερχόμενο μήνα, καθώς η προφανής ειλικρίνεια και οι νέες, αναθεωρημένες υποσχέσεις γίνονται δεκτές σαν να πρόκειται για πραγματική συμμόρφωση», προσθέτει ο συντάκτης του άρθρου, Τζον Ντίζαρντ, σχολιάζοντας ότι «η πραγματικότητα μπορεί να περιμένει».

Ως πραγματικότητα ορίζεται η επικείμενη ελεγχόμενη πτώχευση της Ελλάδας, για την οποία οι τραπεζίτες και οι δικηγόροι διαφωνούν ως προς τη χρονική στιγμή εκδήλωσής της. Σύμφωνα με την εφημερίδα, κάποιοι πιστεύουν ότι η «δραματική, σοκαριστική ανακοίνωση και η αλλόφρων δημόσια αντίδραση θα έπρεπε να συμβούν στο δεύτερο τρίμηνο του 2011, ενώ άλλοι θεωρούν καταλληλότερη στιγμή το τρίτο τρίμηνο».

Όπως σημειώνεται, το τρίτο τρίμηνο είναι πιο κοντά στην παράδοση των εθνικών πτωχεύσεων, ωστόσο οι δικαστές στη Γερμανία και οι πολιτικοί στην Ελλάδα είναι εμφανώς κουρασμένοι με όσα συμβαίνουν στην ευρωζώνη και ίσως επισπεύσουν τις εξελίξεις, αφήνοντας το τρίτο τρίμηνο του έτους ελεύθερο για διακοπές.

Οι Έλληνες και οι σύμβουλοί τους, συνεχίζει το δημοσίευμα, συνειδητοποιούν ότι η «επιτυχής» ολοκλήρωση της τριετούς διαδικασίας προσαρμογής θα αποτελούσε καταστροφή για τον ισολογισμό της χώρας. Όπως εξηγεί ο συντάκτης, τα ελληνικά ομόλογα που ωριμάζουν αυτή την περίοδο αποπληρώνονται σε ένα μεγάλο μέρος με νέα δάνεια από την Ευρώπη και το ΔΝΤ, καθώς και με χρήματα της ΕΚΤ. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα ανταλλάσσει εκκρεμή χρέη που είναι νομικά και λογιστικά εύκολο να αναδιαρθρωθούν με συμφέροντες όρους με χρέος που είναι δύσκολο ή αδύνατο να αναδιαρθρωθεί. «Είναι σαν οι Έλληνες να δανείζονται από έναν τοκογλύφο της Μαφίας για να αποπληρώσουν ένα δάνειο από τη γιαγιά τους», αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Στη συνέχεια το δημοσίευμα των Financial Times επικαλείται δικηγόρους που ειδικεύονται στις εθνικές πτωχεύσεις, οι οποίοι επισημαίνουν ότι εφόσον το 90% του ελληνικού χρέους υπόκειται στην ελληνική νομοθεσία, οι όροι μιας αναδιάρθρωσης θα μπορούσαν να περάσουν γρήγορα από το ελληνικό Κοινοβούλιο, υποχρεώνοντας στην ουσία όλους τους πιστωτές της χώρας να αποδεχθούν τους όρους αυτούς. Αντίθετα, επαναλαμβάνει ο συντάκτης, τα δάνεια από την ευρωζώνη, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ δεν μπορούν στην ουσία να αναδιαρθρωθούν, διότι η Ελλάδα αντίθετα με την Αργεντινή το 2001 θα συνεχίσει να χρειάζεται χρηματοδότηση από αυτές τις πηγές και μετά την πτώχευση, όπως είχε γίνει στην περίπτωση της Ζιμπάμπουε.

Το άρθρο καταλήγει λοιπόν με τη σύσταση ότι όσο πιο γρήγορα γίνουν αυτές οι κινήσεις τόσο καλύτερα για τη χώρα που εμπλέκεται.

Αν στη Θεσσαλονίκη είχε αρχίσει πριν μερικά χρόνια, στην
Αθήνα η ιστορία ξεκίνησε μόλις το καλοκαίρι. Πολίτες από τις
κινήσεις για την Αθήνα, μέλη της Δημοκρατικής Αριστεράς,
στελέχη του μεταρρυθμιστικού τμήματος του Πασόκ, των
Οικολόγων Πράσινων, συζητούσαν προσπαθώντας να καταλήξουν
σε μια θετική υποψηφιότητα που θα αντιμετώπιζε
τα διογκωμένα προβλήματα της πόλης. Τέλος Αυγούστου, ο
Φώτης Κουβέλης πρότεινε τον Συνήγορο του Πολίτη Γ.
Καμίνη. Κάθε ανεξάρτητη μεταβλητή που ξεφεύγει από το
παγιωμένο και στάσιμο σύστημα αντιμετωπίζεται με φόβο. Οι
μηχανισμοί προσπαθούν να την εξουδετερώσουν. Στο Πασόκ
διενεργούσαν δημοσκοπήσεις, η Φώφη είχε υψηλότερα
ποσοστά, λες και ένας ανεξάρτητος πολίτης θα μπορούσε ποτέ
να έχει μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα από έναν υπουργό.
Τα Μέσα Ενημέρωσης του λαϊκισμού έκαναν λογοπαίγνια, ο
ποιος; Ο κύριος συνήγορος δεν εμφανιζόταν στα τηλεοπτικά
παράθυρα, δεν έδινε παραπολιτικά, δεν διόριζε στα γραφεία
Τύπου, δεν ήταν στα payroll των γνωστών λόμπι.Ήταν
υποψηφιότητα αυτή για το μεγαλύτερο δήμο της χώρας; Με
ένα μήνα καθυστέρηση, ο Γιώργος Παπανδρέου επέμεινε
στην υποστήριξη Καμίνη. Οι Οικολόγοι Πράσινοι, επίσης. Οι
φιλελεύθεροι του Στέφανου Μάνου απέσυραν το δικό τους
υποψήφιο και συμπαρατάχθηκαν στο κοινό ψηφοδέλτιο. Ο
«άγνωστος» κύριος καθηγητής, σε δύο Κυριακές,
δημιούργησε ρεύμα και κέρδισε τον Δήμο της Αθήνας.

•Λένε ότι η πολιτική έχει και έναν παιδευτικό ρόλο, εκπαιδεύει
τους πολίτες. Η υποψηφιότητα Καμίνη και η αντίστοιχη, με
τους ίδιους όρους, υποψηφιότητα Μπουτάρη στη Θεσσαλονίκη
είναι το αντίδοτο της αποχής. Δείχνουν ότι πολιτική μπορεί
να είναι συμμετοχή, δράση, συνεργασία, κοινές προσπάθειες,
ανατροπή κατεστημένων, αλλαγή/Οτι η πολιτική δεν είναι
μόνο συναλλαγή, πελατειακές σχέσεις, σόου στα τηλεοπτικά
παράθυρα, ξύλινοι μονόλογοι και κομματικές κασέτες.

Οι υποψηφιότητες και οι νίκες Μπουτάρη και Καμίνη υπερ-βαίνουν τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Δείχνουν ότι είναι κοντά μια αλλαγή του πολιτικού χάρτη. Από το αν είναι ε¬πιτυχημένες ή όχι οι θητείες τους εξαρτάται και μια συνολικότερη αλλαγή πολιτικής συμπεριφοράς. Και του πολιτικού προσωπικού, αλλά και του εκλογικού σώματος. Η αποχή ως απόρριψη είναι η εύκολη επιλογή. Οι κοινωνίες μπορούν εύκολα να απορρίψουν, δεν μπορούν να προτείνουν το ίδιο εύκολα. Η συμμετοχή, όμως, η αυτόνομη δράση, ο ρόλος του πολίτη που σκέφτεται και αποφασίζει, είναι πιο δύσκολη αλ¬λά η μόνη που αλλάζει τη ζωή μας.

Αυτές οι εκλογές ήταν πολύ σημαντικές για τις πόλεις μας.
Το μέτωπο της στασιμότητας προσπάθησε να τις οικειοποιηθεί, να τους αλλάξει χαρακτήρα, να τις χρησιμοποιήσει για την αναπαραγωγή του. Αντί να συζητάμε τις προτάσεις και τα πρόσωπα που θα επιλέξουμε για να αλλάξουμε τις πόλεις μας που καταρρέουν σε τριτοκοσμικά επίπεδα, συζητούσαμε το δίλημμα της χρεοκοπίας, Μνημόνιο ή όχι Μνημόνιο, σε μια παράλογη αντιστροφή της πραγματικότητας: Δεν φταίει η γρίπη που έχουμε πυρετό, αλλά η ασπιρίνη. Δεν φταίει το χρεοκοπημένο σύστημα για τη λιτότητα, την ανεργία, την ύφεση, αλλά το δάνειο που πήραμε για να αντιμετωπίσουμε την πτώχευση. Τα κόμματα της συντήρησης επιχείρησαν μια οφθαλμοφανή λαθροχειρία.Έκρυψαν την πολιτική τους πίσω από τη δυσαρέσκεια των πολιτών. Στείλτε ένα μήνυμα στον κ. Παπανδρέου, έλεγε ο Α. Σαμαράς, όχι ψηφίστε Ψωμιάδη. Απορρίψτε το Μνημόνιο, διώξτε την τρόικα, έλεγε η Αριστερά, όχι ψηφίστε Μητρόπουλο. Τι να έλεγαν, ότι το σχέδιο τους για την Τοπική Αυτοδιοίκηση ήταν να κατεβά¬σουν στις εκλογές το πάνελ του Αυτιά;

Τα Μέσα Ενημέρωσης, λαϊκίστικα, κρατικοδίαιτα, εκβιαστι-κά, σε κρίση διαρκείας χωρίς την κρατική ενίσχυση, υιοθέ¬τησαν όλα τα πλαστά διλήμματα, ενίσχυσαν όλες τις αδιέ¬ξοδες λύσεις. Αν παρατηρείς προσεκτικά τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης αντιλαμβάνεσαι καθαρά την κολακεία της αποχής, την ενίσχυση της θυματοποίησης, την «κατανόηση» ακόμα και στην τρομοκρατία, Την πριμοδοτηση οποιασδήποτε αντίδρασης δεν συνιστά δηλαδή απειλή»

Το σύστημα, για να διασώσει τους παγιωμένους
συσχετισμούς δυνάμεων, δεν δίστασε να κατασκευάσει μια πλαστή
εικόνα, μια αντεστραμμένη πραγματικότητα. Μετά από ένα
χρόνο σκληρής οικονομικής κρίσης η ΝΔ έχανε
πανελλαδικά, έχανε τους δύο μεγαλύτερους δήμους της χώρας, έχανε
στις περιφέρειες,στην Αττική του μισού ελληνικού
πληθυσμού, έχανε στην Πελοπόννησο, στην Κρήτη ήταν τρίτη δύναμη, στην Πάτρα δεν βρισκόταν καν στους δύο φιναλίστ. Τα τηλεοπτικά κανάλια μιλούσαν για νίκη του Αντώνη Σαμαρά και σχεδίαζαν συγκυβέρνηση των δύο μεγάλων κομμάτων. Η προσπάθεια ανόρθωσης της ΝΔ για να προωθηθεί το σχέδιο συγκυβέρνησης απέτυχε. Το καινούργιο και ανα¬ζωογονητικό το οποίο μπορεί να προκύψει από αυτή την οι¬κονομική κρίση είναι νέες πολιτικές δυνάμεις που θα έχουν την κουλτούρα της συνεργασίας, που θα μπορούν να παρεμ¬βαίνουν και να αλλάζουν τα πράγματα.Ήδη ένα μικρό κόμμα 4 μηνών, η Δημοκρατική Αριστερά, έδειξε πόσο πολύτιμη μπορεί να είναι μια ορθολογική συνεισφορά της Αριστεράς. Ήδη αρχίζει να σχηματίζεται πάλι αρκετά καθαρά η διάκριση ανάμεσα σε προοδευτικές και συντηρητικές πολιτικές, αυτό δηλαδή που ήταν θαμπό και καλυμμένο μέχρι σήμερα.

Αν και κάποιοι θεωρούν ότι η Αριστερά είχε κέρδη απ7 αυτές τις εκλογές, πολιτικά ήταν ανάμεσα στους χαμένους. Ταυτίστηκε με το «Κόμμα της χρεοκοπίας», απέδειξε ότι της αρκεί ο ανώδυνος ρόλος υποδοχής της διαμαρτυρίας που της έχει αποδοθεί στο χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα. Και είδε τη δια-μαρτυρία να περνά από πάνω της και να πηγαίνει στην αποχή, στη συλλογική απόρριψη. Και όταν το κλίμα στη διάρκεια των τελευταίων ημερών αντιστράφηκε, προτίμησε την αρνητική στάση, τη διασφάλιση της αναπαραγωγής της, δηλαδή την πριμοδότηση του χρεοκοπημένου συστήματος που της επι-τρέπει να υπάρχει χωρίς προσπάθεια, χωρίς αμφιβολίες, χωρίς ιδέες/Οταν η Θεσσαλονίκη έφτασε απέναντι στην κατεδάφιση του τριγώνου της καθυστέρησης που 25 χρόνια κρατάει την πόλη καθηλωμένη, ο Σύριζα απεφάνθη ότι Γκιουλέκας και Μπουτάρης «είναι ακατάλληλοι και οι δύο». Και ο βουλευτής επικρατείας στην Αθήνα δήλωνε αυτάρεσκα «εγώ την Κυρια¬κή θα πάω για τσίπουρα». Ο αφόρητος επαναστατικός εγωι¬σμός, ο στόμφος της ακινησίας. Λευκό, άκυρο, αποχή, «μαύρο στους κυβερνητικούς υποψηφίους», φίλοι είναι οι εχθροί των εχθρών μου. Χωρίς να καταλαβαίνει ότι αν το πολιτικό σύστημα δεν ανανεωθεί, το επόμενο στάδιο θα είναι μαφιόζικα μοντέλα διαχείρισης του πλούτου, ανεξέλεγκτες σκοτεινές καταστάσεις που ούτε αυτούς δεν θα περιλαμβάνουν

Την ίδια στιγμή ο Γ. Ψαριανός σε απλά ελληνικά έλεγε το αυτονόητο: Ότι η πολιτική είναι επιλογή. Αυτό το αυτονόητο, που δεν είναι όμως τόσο αυτονόητο, τις τελευταίες μέρες το καταλάβαιναν όλο και περισσότεροι. Η ανάδειξη του Ηλία Ψινάκη πρώτου σε ψήφους δημοτικού σύμβουλου, έβαζε το δίλημμα Ψινάκης ή Τομπάζης. Οι χομεϊνικού τύπου επιθέσεις του Άνθιμου, οι ακροδεξιές επιθέσεις εναντίον του Μπουτάρη και του Καμίνη που «θα φέρουν λαθρομετανά¬στες, Εβραίους και Τούρκους στην Ελλάδα μας», έβαζαν το δίλημμα με το "Tea Party" ή με τους Δημοκρατικούς;
Οι εκλογές αυτές, ενώ έμοιαζαν στην αρχή με χάσιμο χρόνου,
σαν άλλη μια φορά παραπλάνησης και αναπαραγωγής της στασιμότητας, έτσι όπως εξελίχθηκαν, έγιναν κάτι παραπάνω από νίκες και ήττες.Έγιναν ένα μάθημα πολιτικής αγωγής για τους πολίτες.Έδειξαν ότι τα πράγματα αλλάζουν, ότι η επικοινωνία δεν μπορεί να εκβιάσει την πραγματικότητα, ότι πολιτική σημαίνει επιλογή. Σημαίνει αντιφάσεις, συγκρούσεις αξιών, αντιθέσεις, σημαίνει αναζήτηση ισορροπιών ανάμεσα σε αντίρροπες τάσεις, ελπίζοντας ότι το αποτέλεσμα θα είναι ένα βήμα καλύτερο από το παρελθόν/Οσοι το κατάλαβαν αυτό, είναι οι κερδισμένοι της Κυριακής. Οι άλλοι, τόσες μέρες μετά, κάνουν ακόμα λογαριασμούς με τα κομπιουτεράκια, μετράνε ψήφους, ποσοστά, κομματική δύναμη, ζωγραφίζουν με χρώματα το χάρτη της Ελλάδας, νικάνε πάντα,
αλλα σε ένα παράθυρο της τηλεόρασης.

Για την εξέγερση του Πολυτεχνείου

21 Απριλίου 1967
Παρασκευή,  ώρα 1 και 15 μετά τα μεσάνυχτα. Ο Παττακός (σ.σ. Συνταγματάρχης Τεθωρακισμένων Ελληνικού Στρατού) ξεκινάει ένα νυχτερινό περίπατο μέχρι τους Αμπελόκηπους με τα τανκς του, έχοντας ξεκινήσει από το Γουδί. Μάλλον αργοπορημένα κατάλαβε ο κόσμος ότι δεν πρόκειται για παρέλαση. Ήταν τανκς αμερικάνικα, όπως αυτά που προμήθευε το ΝΑΤΟ τις χώρες που συμμετείχαν σε αυτό. Επίσης αμερικάνικο ήταν το σχέδιο Προμηθέας, το σχέδιο δηλαδή με το οποίο το ΝΑΤΟ ενέκρινε το πραξικόπημα. 5.30 το πρωί, οι τρεις καμπαλέρος Γ. Παπαδόπουλος, Στ. Παττακός και Ν. Μακαρέζος φτάνουν στο βασιλιά και πουλάνε παραμύθι για κομμουνιστική απειλή στη χώρα. Και αν απορείτε για την επιπολαιότητα και αφέλεια του παραμυθιού, να σας πούμε ότι ο βασιλιάς το έχαψε! Στις 8 Μαΐου του 1968 δολοφονείται ο βουλευτής της ΕΔΑ Γιώργος Τσαρούχας. Η αστυνομία δηλώνει πως ο θάνατός του οφείλεται σε καρδιακό, αλλά όταν η γυναίκα του ανοίγει το φέρετρο, αποκαλύπτει την κτηνωδία. Ένα λιωμένο, άμορφο κρανίο, ενώ το θύμα φορούσε ακόμα τις χειροπέδες. Τόση ασέβεια και προς τους νεκρούς ακόμα…
Η πρώτη κυβέρνηση σχηματίζεται με πρωθυπουργό τον Κ. Κόλλια. Τα υπουργεία μοιράζονται σε ανθρώπους της CIA και οι συνταγματάρχες διορίζονται ως γενικοί γραμματείς των υπουργείων. Ένα αξιοσημείωτο γεγονός της περιόδου εκείνης είναι ένα έντεχνα στημένο θέατρο των χουντικών με πρωταγωνιστές τον «καλό» Παπαδόπουλο και τον «κακό» Λαδά. Ο μεν Παπαδόπουλος δηλώνει για την ώρα φιλοβασιλικός και φιλοαμερικάνος και κρατάει μια ήπια στάση, ενώ από την άλλη ως άλλος υπερδεξιός βγαίνει στους δρόμους και δέρνει χωρίς προσχήματα. Είναι φανερό ότι η εικόνα των δυο δημιουργεί μια αίσθηση συμπάθειας προς τον καλό Παπαδόπουλο και ταυτόχρονα εδραιώνει μαζί του την νομιμοποίηση στο μυαλό του κόσμου τη χούντα.

Αλέξανδρος Παναγούλης και αντίσταση
Είναι αλήθεια ότι οι αντιστασιακές οργανώσεις την περίοδο της χούντας είχαν ένα μάλλον συναισθηματικό παρά αντιστασιακό χαρακτήρα. Μόνον οι αριστεροί μπήκαν στον αγώνα από την πρώτη μέρα, και ενώ οι αντιφασίστες αστοί περίμεναν από αυτούς να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Ένας πραγματικός αγωνιστής στη χούντα ήταν ο Αλέξανδρος Παναγούλης, που έπαιξε τη ζωή του κορώνα γράμματα για να σκοτώσει τον Γ. Παπαδόπουλο με εκρηκτικό μηχανισμό σε μια μικρή γέφυρα στο Λαγονήσι. Αστόχησε για δυο δευτερόλεπτα. Και αν δεν σκοτώθηκε τελικά, παρά την απόφαση του στρατοδικείου, δεν ήταν από τον ανύπαρκτο ανθρωπισμό του των χουντικών αλλά από διαταγή εξ Αμερικής που είχε να αντιμετωπίσει τη λαϊκή δυσφορία. Αν και είναι προφανές ότι δεν ρίχνεις τη χούντα με το να σκοτώσεις τον επικεφαλή της, ο Αλέξανδρος Παναγούλης παραμένει ήρωας. Μαζί του, ο καθηγητής της Παντείου Σάκης Καραγιώργας, που συνελήφθη ενώ μια αυτοσχέδια βόμβα έσκασε στα χέρια του, και παρά τα βασανιστήρια δεν αποκάλυψε κανέναν από τους συνεργάτες του για τις βομβιστικές επιθέσεις στο Χίλτον και την Εθνική Τράπεζα. Το Πολυτεχνείο θα έρθει 5 χρόνια αργότερα για να εδραιώσει και να αποτελέσει εφαλτήριο της λαϊκής έκδηλης δυσαρέσκειας. Άλλη μια σημαντική μορφή ήταν ο καθηγητής της Γεωπονικής, Θεόφιλος Φραγκούλης που προτίμησε να αυτοκτονήσει στο εργαστήριο του, αφήνοντας το εξής σημείωμα:

Προτιμώ να πεθάνω όρθιος παρά να ζω γονατιστός
Οι φίλοι θα πάρουν την εκδίκησή τους για μένα.



Μέχρι το ‘73
Μετά τον αρχικό οικοδομικό οργασμό των πρώτων χρόνων που έδωσε δουλεία σε πολλούς, από το ’69 και μετά αρχίζουν τα δύσκολα για τη χούντα και τους «εθνοσωτήρες». Η λαϊκή δυσαρέσκεια αυξάνεται, οι αντιστασιακοί κρατούν στάση αναμονής, οι μαζικές μεταναστεύσεις προς τη Γερμανία και την Αυστραλία πλέον σταματούν και άρα οι Έλληνες δε λιγοστεύουν και η οικονομία αρχίζει να ταλανίζεται. Διοργανώνονται εκλογές για την αστειότητα της «Μικρής Βουλής» όπου ψηφίζουν περίπου 1000 Έλληνες 94 βουλευτές, εκ των οποίων ο Παπαδόπουλος διαλέγει τους 48 και βάζει και 10 δικούς του. Η χούντα κάνει ψευτοδημοκρατικά ανοίγματα για να ισοσκελίσει τη δυσφορία από την οικονομικά ύφεση. Και ενώ η Αμερική σχεδιάζει ένα πέρασμα από την άκρα δεξιά σε μια πιο μετριοπαθή δεξιά του Κ. Καραμανλή, την ίδια στιγμή δημιουργείται το (παράνομο τότε) ΠΑΣΟΚ ως παραδοσιακό κέντρο, για να αποκρούσει τα εξ αριστερών κύματα... Το πιο αστείο εκείνης της περιόδου είναι η δήλωση του υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ ύστερα από ερωτήσεις αυτοεξόριστων Ελλήνων δημοσιογράφων:
«Το μόνο που ενδιαφέρει τις ΗΠΑ στην Ελλάδα είναι η ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών (!!!)»

1973, η χρονιά των μεγάλων γεγονότων
Το Φεβρουάριο και το Μάρτιο έχουμε μια αλυσίδα επεισοδίων στις πανεπιστημιακές σχολές και κυρίως στη Νομική, που είναι ο πρόλογος της μεγάλης εξέγερσης στο Πολυτεχνείο. Και ο αχρείος Παπαδόπουλος να δηλώνει πως «Εγώ ο ίδιος, με το πιστόλι στο χέρι, θα τσακίσω τους ταραξίες των πανεπιστημίων». Την ίδια στιγμή ο διάσημος ηθοποιός Λόρενς Ολιβιέ, ενοποιών της βασίλισσας της Αγγλίας, διαβάζει απόσπασμα από το γράμμα του Γ. Μαγκάκη, που κρατείται στις φυλακές του Κορυδαλλού και περιγράφει τα φρικτά βασανιστήρια της χούντας που έμειναν στη ιστορία και περιγράφονται στο βιβλίο «Οι Ανθρωποφύλακες». Το ελληνικό πρόβλημα γίνεται πρωτοσέλιδο σε όλο τον κόσμο. Και ο Παπαδόπουλος βλέπει το τέλος να πλησιάζει και το ’72 εκδίδει διάταγμα που επιτρέπει την απεριόριστη και κατά βούληση χρήση των όπλων από την αστυνομία. Παράλληλα φοβάται και τους δικούς του ανθρώπους: Ενώ θέλει να προσφύγει στη λύση Καραμανλή, ξέρει πως ο Λαδάς και ο Ιωαννίδης θα αντιδράσουν. Οπότε μαζεύει στοιχεία που αποδεικνύουν τις λεηλασίες τους και έτσι τους αναγκάζει να υποβάλλουν παραίτηση. Στις 23 Μαΐου του ’73 εκδηλώνεται ανταρσία στο ναυτικό από τον Ευάγγελο Αβέρωφ. Και εκεί αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για τον Παπαδόπουλο.


Τα Γεγονότα του Πολυτεχνείου και το Χρονικό της Εξέγερσης

Νοέμβριος ’72
Πραγματοποιούνται από τα διορισμένα διοικητικά συμβούλια της χούντας φοιτητικές εκλογές. Στη Νομική 1500 φοιτητές καλούν σε αποχή, καταγγέλλοντας τις εκλογές. Τους επιτίθονται φασίστες της ΕΚΟΦ (χουντική φοιτητική οργάνωση). Παρόμοια κατάσταση επικρατεί και στο Πολυτεχνείο, Φιλοσοφική, Πάντειο, Χημικό, Φαρμακευτικό, Γεωπονική. Η χουντική ΕΦΕΕ (Εθνική Φοιτητική Ένωση Ελλάδος) απειλεί με δελτίου τύπου τους χιλιάδες φοιτητές που απέχουν, με δικαστικές διώξεις καθώς και τους «υποκινητές» αυτών.
Φλεβάρης ’73
Παραπέμπονται σε πειθαρχικό 12 φοιτητές της ΑΣΟΕΕ επειδή συνέταξαν κείμενο με τα προβλήματα της σχολής. Άλλοι 10 παραπέμπονται για τεντιμποϊσμό. Γενικεύεται η αποχή σε όλες τις σχολές του Ε.Μ.Π. με αιτήματα:
α) Συμμετοχή των φοιτητών στη σύνταξη του Καταστατικού Χάρτη Ανώτατης Παιδείας
β) Κατάργηση των χουντικών νομοσχεδίων σχετικά με την στράτευση των φοιτητών
γ) Κατοχύρωση του πανεπιστημιακού ασύλου.
Για την τροποποίηση του διατάγματος περί στρατολογίας: μπορεί πλέον ο υπουργός Άμυνας να διακόπτει την αναβολή στράτευσης σε όσους «…υποκινούν ή προτρέπουν σε αποχή από τα μαθήματα ή τις εξετάσεις». Πραγματοποιείται συγκέντρωση διαμαρτυρίας από 1500 φοιτητές του Ε.Μ.Π. έξω από αυτό. Επεμβαίνει η Αστυνομία. Οι φοιτητές ξυλοκοπούνται άγρια και συλλαμβάνονται 100 ενώ παραπέμπονται 11.
Στις 15/2 στρατεύονται 37 φοιτητές ενώ στις 16/2 πάλι με απόφαση του υπουργού στρατεύονται άλλοι 51 συνδικαλιστές. Την ίδια μέρα ολοκληρώνεται η συγκέντρωση των φοιτητών της Νομικής στο δεύτερο όροφο του κτιρίου με τα ίδια αιτήματα και ταυτόχρονα ανάκληση του νομοσχεδίου για τις στρατεύσεις καθώς και να τους δοθεί άδεια για να πραγματοποιήσουν γενική συνέλευση. Την ίδια ώρα, φασίστες έχουν συγκεντρωθεί απ’ έξω φωνάζοντας συνθήματα όπως: «έξω οι κομμουνιστές», «Ελλάς-Παπαδόπουλος» κ.α. Δημιουργούνται αψιμαχίες και χουντικοί κλείνουν την είσοδο της Νομικής απαγορεύοντας σε οποιονδήποτε να μπει μέσα. Οι φοιτητές που ήταν μέσα στο κτίριο, το καταλαμβάνουν εξ ολοκλήρου και κατεβάζουν μεσίστια τη σημαία σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη σύλληψη και παραπομπή των 11. Ζητούν συνάντηση με τον Πρύτανη ο οποίος έρχεται και τους υπόσχεται ότι θα μεριμνήσει. Κατόπιν αρχίζουν να αποχωρούν ομαδικά και συγκρούονται με τους φασίστες ώσπου επεμβαίνει η αστυνομία και τους διαλύει. Συγκροτείται διαδήλωση μέχρι την Ομόνοια.
Στις 21/2 πάνω από 1000 φοιτητές των Θετικών Επιστημών συγκεντρώνονται έξω από το Χημείο και ζητούν άδεια για συνέλευση, κάτι το οποίο τους το αρνήθηκε ο πρύτανης.

Ξεκινάει έπ’ αόριστον αποχή με τη συμπαράσταση των καθηγητών. Γύρω στη 1 το μεσημέρι πάνω από 4000 φοιτητές της Νομικής και της Φιλοσοφικής συγκεντρώνονται έξω από τη Νομική τραγουδώντας και φωνάζοντας συνθήματα. Κατά τις δύο το μεσημέρι οι φοιτητές έδωσαν όρκο ενάντια στη χούντα που ειπώθηκε από όλους ενώ η συγκέντρωση ολοένα μεγάλωνε και απλωνόταν στους γύρω δρόμους. Οι φοιτητές μένουν μέχρι το βράδυ ενώ πλήθος κόσμου έχει συγκεντρωθεί στους γύρω δρόμους και απωθούνται από την αστυνομία που ταυτόχρονα έχει εκκενώσει τους δρόμους από τα αυτοκίνητα. Το βράδυ συνεδριάζει η επιτροπή κατάληψης που αποτελείται κυρίως από μέλη της ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ (συγκροτημένης και καθοδηγούμενης από το ΚΚΕ) και θέτει θέμα λήξης της κατάληψης. Πολλοί θέλουν να τοποθετηθούν μεγάφωνα στα παράθυρα, η επιτροπή όμως το απαγορεύει. Την επομένη μέρα η επιτροπή έχοντας αποφασίσει τη λήξη της κατάληψης προσπαθεί να εκκενώσει το χώρο ενώ οι
περισσότεροι διαφωνούν. Δημιουργούνται αψιμαχίες τελικά όμως οι πόρτες ανοίγουν και οι φοιτητές αρχίζουν να βγαίνουν έξω. Μαζί με το πλήθος συγκροτούν πρωτοφανή σε μαζικότητα διαδήλωση άνω των 30.000 ανθρώπων με συνθήματα ενάντια στη χούντα.
Μάρτης ’73
Γίνεται προσπάθεια κατάληψης της Νομικής από 2500 χιλιάδες άτομα. Οι πρυτανικές αρχές δίνουν διορία να εκκενωθεί ο χώρος και όταν αυτό δε γίνεται δίνουν εντολή στην αστυνομία να εισβάλλει. Ακολουθεί άγριος ξυλοδαρμός και πάνω από 100 συλλήψεις. Πραγματικό μακελειό!
Μάης ’73
Εκδηλώνεται ανταρσία του Πολεμικού Ναυτικού με επίκεντρο το αντιτορπιλικό «Βέλος». Συλλαμβάνονται ναύαρχος, αντιναύαρχος κ.α. Στις 25 στασιάζει εκ νέου το «Βέλος» που συμμετείχε σε άσκηση του ΝΑΤΟ στην Ιταλία. Στις 31 γνωστοποιείται η θέση της Ουάσιγκτον σχετικά με το πολιτειακό ζήτημα της Ελλάδας: Ο μόνος τρόπος για την κατάργηση της συνταγματικής Μοναρχίας είναι η αλλαγή πολιτεύματος σε Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.


Ιούνης ’73
Ο Παπαδόπουλος καταργεί αιφνιδιαστικά τη Μοναρχία και ανακηρύσσει την Προεδρική Δημοκρατία ως πολίτευμα της χώρας με πρόεδρο τον ίδιο και αντιπροέδρους τον Παττακό και Μακαρέζο. Καθορίζεται η μορφή του πολιτεύματος ως Αντιπροσωπευτική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία με 7ετή θητεία του προέδρου χωρίς δικαίωμα επανεκλογής. Ορίζεται σαν ημέρα του δημοψηφίσματος η 29η Ιουλίου του 1973.
Ιούλης ’73
Ξεκινούν οι πρώτες απεργίες με πρώτους τους εργάτες Τύπου για πρώτη φορά μέσα στην 7ετία. Ο Μαρκεζίνης δηλώνει ότι θα ψηφίσει «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα και σύσσωμη η αντιπολίτευση τάσσεται υπέρ του «ΟΧΙ». Το ΚΚΕ με απόφαση της κεντρικής επιτροπής δηλώνει ότι θα συμμετάσχει στο δημοψήφισμα. Τελικά το δημοψήφισμα αποδίδει: 77,2% «ΝΑΙ», 21,7% «ΟΧΙ», 1,1% Άκυρο.
Αύγουστος ’73
Γίνεται η πρώτη μυστική συνάντηση Παπαδόπουλου-Μαρκεζίνη. Θα ακολουθήσουν κι άλλες μέχρι να ανατεθεί στο Μαρκεζίνη η εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Ο Παπαδόπουλος ορκίζεται πρόεδρος της Δημοκρατίας για 8 χρόνια.
Σεπτέμβρης ’73
Πραγματοποιείται συγκέντρωση χιλιάδων φοιτητών ενάντια στη στράτευση των συναδέλφων τους, την οποία η σύγκλητος θεωρεί παράνομη. Πραγματοποιείται διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας με

συνθήματα αντιχουντικά και αντιιμπεριαλιστικά. Το πλήθος συνεχώς μεγαλώνει και τραγουδάει το «Πότε θα κάνει ξαστεριά». Στην πλατεία Κλαυθμώνος η αστυνομία διαλύει βίαια τους διαδηλωτές.
Οκτώβρης ’73
Στην 1η του Οκτώβρη ο Μαρκεζίνης δέχεται την εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης το οποίο πραγματοποιείται μία εβδομάδα μετά.
Νοέμβρης ’73
Ξεκινάει η «φιλελευθεροποίηση» της χούντας.

1η Νοέμβρη: Η κυβέρνηση παίρνει πίσω το νομοσχέδιο της στράτευσης και υπόσχεται αδιάβλητες φοιτητικές εκλογές. Οι φοιτητές επιμένουν και στα υπόλοιπα αιτήματά τους.
4 Νοέμβρη: Με αφορμή το μνημόσυνο του Γεωργίου Παπανδρέου ξεσπούν επεισόδια μετά το τέλος αυτού με πολλούς τραυματίες. 15-20.000 συγκεντρωμένοι ξεκινούν πορεία προς το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Η αστυνομία προβαίνει σε συλλήψεις. Το εξαγριωμένο πλήθος όμως με πέτρες και ξύλα καταφέρνει να απελευθερώσει συλληφθέντες μέσα από τα χέρια των αστυνομικών. Ήταν το πρώτο σοβαρό πλήγμα για την κυβέρνηση Μαρκεζίνη.
8 Νοέμβρη: Ξεκινάει η δίκη για 17 συλληφθέντες από το μνημόσυνο του Παπανδρέου. Έξω από τα δικαστήρια υπάρχει πλήθος διαδηλωτών υπέρ των συλληφθέντων. Η αστυνομία επεμβαίνει και μαζί με φασίστες της ΕΚΟΦ τους απομακρύνει από το χώρο.
9 Νοέμβρη: Συνεχίζεται η δίκη των 17. Αναβρασμός στους φοιτητές. Η πλατιά δημοσίευση των πρακτικών της δίκης προκαλεί αναταραχή στο λαό.
12 Νοέμβρη: Η υπεράσπιση παρουσιάζει φιλμ όπου ανάμεσα στα άλλα εμφανίζονται και αστυνομικοί να πατούν στο κεφάλι πεσμένους πολίτες.

Άρχισε ήδη να διαφαίνεται ότι όλα αυτά τα γεγονότα αποτελούν προάγγελο, το πρώτο δυναμικό βήμα για το Πολυτεχνείο. Το μνημόσυνο ήταν απλά η αφορμή για να εκδηλώσει ο λαός έμπρακτα τη μέχρι τότε καταπιεσμένη αντίθεση του

13 Νοέμβρη: Το δικαστήριο αθωώνει τους 12 από τους 17 κατηγορούμενους ενώ στους 5 επιβάλλει ποινές με αναστολή. Αναγγέλλονται φοιτητικές συγκεντρώσεις για την επόμενη σε διάφορες σχολές. Το «ξέσπασμα» εναντίον του χουντικού καθεστώτος αρχίζει να παίρνει μεγάλες διαστάσεις.
14 Νοέμβρη: Ξεκινούν φοιτητικές συνελεύσεις από το πρωί. Στη Νομική γύρω στο μεσημέρι φτάνει η πληροφορία ότι στο Πολυτεχνείο δημιουργούνται προκλήσεις από την αστυνομία κι ότι χτυπούν φοιτητές. Γίνεται πρόταση να γίνει διαδήλωση προς το Πολυτεχνείο. Τα μέλη της ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ(συγκροτημένης και καθοδηγούμενης από το ΚΚΕ) αντιδρούν και δε συμμετέχουν. Γύρω στους 1500 φοιτητές ξεκινούν πορεία από τη Σόλωνος η οποία συγκρούεται με την αστυνομία κοντά στο Πολυτεχνείο. Λίγοι κατορθώνουν να μπουν μέσα και να ενωθούν με τους φοιτητές του Πολυτεχνείου.

Αυτοί οι φοιτητές δυο μήνες αργότερα θα καταγγελθούν μέσα από την εφημερίδα «ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ» αρ. φύλλου 8, όργανο της ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ, σαν πράκτορες της ΚΥΠ και των Αμερικάνων που προσπαθούν να προβοκάρουν τον αντιδικτατορικό αγώνα του λαού. Η αστυνομία εντείνει την επίθεση και κυνηγάει όσους βρίσκονται τριγύρω.
Τα μέλη της ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ προσπαθούν να πείσουν τους φοιτητές να εγκαταλείψουν το χώρο. Αποτυγχάνουν και το απόγευμα αποχωρούν επιδεικτικά. Μέσα στο χώρο συγκροτείται επιτροπή κατάληψης και οι φοιτητές φωνάζοντας συνθήματα ενώνονται με τους πολίτες που ήταν στην Πατησίων. Σε λίγο διάστημα, ενώ ερχόταν συνέχεια πολίτες, οι συγκεντρωμένοι ξεπερνούσαν τους 30.000. Προς τα μεσάνυχτα ο κόσμος άρχισε να αποχωρεί ενώ εκλέγεται συντονιστική επιτροπή από φοιτητές και ταυτόχρονα ξεκινούσε η πρώτη εργατική συνέλευση.

15 Νοέμβρη: Όλη τη νύχτα γίνονται συνελεύσεις κατά σχολές. Ταυτόχρονα στο κτίριο Γκίνη ξεκινάει η πρώτη συνέλευση με περίπου 300 άτομα, των εργατών. Μετά από μια επεισοδιακή συνέλευση το πρωί βγαίνει η πρώτη εργατική διακήρυξη. Γύρω στις 9 ανοίγουν οι πόρτες ενώ η αστυνομία έχει αποκλείσει με κλοιό τους γύρω δρόμους. Πλήθος κόσμου στέκεται μπροστά από τους κλοιούς της αστυνομίας ,ενώ οι φοιτητές τους καλούν με συνθήματα να συγκρουστούν και να εισέλθουν στο χώρο της κατάληψης. Μαθαίνεται ότι καταφθάνουν φοιτητές από την Πάτρα και αγρότες από τα Μέγαρα. Μπαίνει σε λειτουργία ο ραδιοφωνικός σταθμός στους 1150 χιλιοκύκλους. Τα συνθήματα γίνονται ολοένα και πιο μαχητικά. Ο λαός τόσο από τους συγκεντρωμένους όσο και από τους πομπούς καλείται σε ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ και ΓΕΝΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ. Συγκεντρώνονται τρόφιμα και χρήματα. Η Εργατική Επιτροπή Κινητοποίησης από τη συνέλευση των εργατών βάζει σαν άμεσο στόχο τη Γενική Απεργία Διαρκείας και βγαίνει η δεύτερη διακήρυξη έπειτα από συνέλευση. Μέσα στο πολυτεχνείο λειτουργεί υπηρεσία τύπου και ραδιοφώνου, υπηρεσία συσσιτίου, υπηρεσία νοσοκομείου, υπηρεσία υπνωτηρίου και υπηρεσία τάξεως.
16 Νοέμβρη: Στις 3 τα ξημερώματα αρχίζουν οι συνελεύσεις κατά σχολές ενώ στο Πολυτεχνείο δε σταματάνε ούτε λεπτό να φωνάζουν συνθήματα. Πολλά γυμνάσια μένουν άδεια αφού οι μαθητές κατεβαίνουν προς το Πολυτεχνείο ενώ στις 10 το πρωί γίνεται οργανωμένη είσοδος 500 οικοδόμων με πανό ενώ φωνάζουν με ενθουσιασμό ΟΙΚΟΔΟΜΟΙ - ΦΟΙΤΗΤΕΣ. Ταυτόχρονα μηνύματα συμπαράστασης καταφθάνουν από πολλούς συλλόγους της χώρας (μηχανικών, δικηγόρων, ηθοποιών κ.α.). Ως τις 8 το βράδυ το πλήθος γύρω ήταν πάνω από 50.000. Ξεκινούν οι συμπλοκές με την αστυνομία. Οι τραυματίες μεταφέρονται στο Πολυτεχνείο και από το ραδιοφωνικό σταθμό γίνεται έκκληση για φάρμακα και τρόφιμα. Η συνέλευση των εργατών βγάζει την 3η διακήρυξη της που καλεί σε ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ενώ υπάρχουν ήδη 2 νεκροί. Η Αθήνα έχει μετατραπεί σε θάλαμο αερίων από τα δακρυγόνα και οι συγκρούσεις γενικεύονται. Από την Αλεξάνδρας ως την Πανεπιστημίου και από τα Χαυτεία ως το Σύνταγμα. Πλησιάζουν μεσάνυχτα και οι φωτιές που έχουν ανάψει οι διαδηλωτές για να καθαρίσει η ατμόσφαιρα από τα αέρια όλο και πληθαίνουν ενώ ασθενοφόρα γεμάτα αστυνομικούς περνούν έξω από το Πολυτεχνείο και ρίχνουν μέσα δακρυγόνα. Μέσα δέχονται συνέχεια τραυματίες και νεκρούς. Γύρω στις 11 οι πυροβολισμοί γενικεύονται και τα οδοφράγματα ενισχύονται. Οι διαδηλωτές πλέον ελέγχουν την περιοχή από την Αλεξάνδρας μέχρι την Πειραιώς.
17 Νοέμβρη: Τα πρώτα τανκ βγαίνουν στους δρόμους λίγο μετά τα μεσάνυχτα. Τεθωρακισμένα, στρατιώτες και αστυνομικοί κάνουν κυκλωτικές κινήσεις γύρω από το Πολυτεχνείο. Φτάνουν στη Στουρνάρη και ελεύθεροι σκοπευτές καταλαμβάνουν θέσεις στα γύρω κτίρια. Τα μεγάφωνα μεταδίδουν ότι οι στρατιώτες δε θα κτυπήσουν: «Δε μπορείτε να χτυπήσετε τα αδέρφια σας». Το σύνθημα που κυριαρχεί είναι: «ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΑΣ ΦΑΝΤΑΡΟΙ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΜΕ ΤΟ ΛΑΟ». Γύρω στις 3 τα ξημερώματα οι πυροβολισμοί πληθαίνουν ενώ οι δυνάμεις του στρατού και της αστυνομίας έχουν συνταχθεί σε θέση μάχης έξω από το Πολυτεχνείο.

3:03 τα τανκς εφορμούν! Γίνεται πραγματική σφαγή! Στις 4 το Πολυτεχνείο έχει αδειάσει. Την ίδια ώρα αρχίζουν οι διαπραγματεύσεις για να εκκενωθεί το Πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης που είναι κατειλημμένο από 3000 φοιτητές. Γύρω στις 7 η Αθήνα μοιάζει βομβαρδισμένη πόλη. Κυκλοφορούν οι πρώτες εφημερίδες. Ο κόσμος διαβάζει τις ειδήσεις και κατά τις 8 ξεκινούν οι πρώτες διαδηλώσεις. Ομάδες οικοδόμων στήνουν οδοφράγματα και συγκρούονται με την αστυνομία. Στις 11 κηρύσσεται στρατιωτικός νόμος. Γίνονται χιλιάδες συλλήψεις ενώ οι διαδηλώσεις συνεχίζονται μέχρι αργά το βράδυ.