Σε άρθρο με τίτλο «Η λαϊκή αντίδραση στην Αθήνα έμπνευση για τη Βρετανία» το βρετανικό περιοδικό καταφέρεται εναντίον του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, εναντίον του ρόλου του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, εγκωμιάζοντας την λαϊκή αντίδραση που εκδηλώνεται στους δρόμους της Αθήνας και υπογραμμίζοντας ότι αποτελεί «μοναδική ελπίδα» αλλά και «έμπνευση» για τη Βρετανία.
«Η Ελλάδα αποτελεί έμπνευση για μας» υπογραμμίζει. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν παρουσιάζεται ως φάρος, αλλά ως μία χώρα σκουπίδι. Αυτό ωστόσο που είναι διαφορετικό με την Ελλάδα, είναι ο ξεσηκωμός των απλών ανθρώπων δίνει μία πραγματική ελπίδα.
Η κρίση η οποία οδήγησε στη «διάσωση» της Ελλάδας από τις ευρωπαϊκές τράπεζες και το ΔΝΤ είναι το προϊόν ενός χονδροειδούς (grotesque) οικονομικού συστήματος, το οποίο βρίσκεται το ίδιο σε κρίση.
Η Ελλάδα είναι ένας μικρόκοσμος ενός πολέμου ανάμεσα στις σύγχρονες τάξεις που σπάνια καταγράφεται ως τέτοιος, αλλά μαίνεται με όλο τον επείγοντα χαρακτήρα του πανικού μεταξύ των πλουσίων.
Αυτό που κάνει την περίπτωση της Ελλάδας διαφορετική είναι ότι υπάρχουν εκεί άνθρωποι που είχαν στη ζωή τους την εμπειρία εισβολών, ξένης κατοχής, στρατιωτικής δικτατορίας και λαϊκής αντίστασης. Απλοί άνθρωποι που δεν τρομοκρατούνται από την διεφθαρμένο κορπορατισμό που κυριαρχεί στην ΕΕ.
Η δεξιά κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή που προηγήθηκε της σημερινής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ (πολιτικό κόμμα αντίστοιχο του Εργατικού κόμματος στη Βρετανία) του Γιώργου Παπανδρέου, χαρακτηρίστηκε από τον κοινωνιολόγο Jean Ziegler ως «ένας μηχανισμός που συστηματικά λεηλάτησε τις πηγές της χώρας».
Ο μηχανισμός αυτός είχε επαίσχυντους φίλους (όπως η Goldman Sachs) ενώ η αιμορραγία κεφαλαίου συνεχίστηκε με την έγκριση των κεντρικών τραπεζών και των κυβερνήσεων της Ευρώπης.
Και συνεχίζει:
Το έλλειμμα της Ελλάδας δεν είναι υψηλότερο από εκείνο της Αμερικής. Παρόλα αυτά όταν η κυβέρνηση Παπανδρέου προσπάθησε να δανειστεί στις διεθνείς αγορές, οι αμερικανικοί οίκοι αξιολόγησης την εμπόδισαν αποτελεσματικά «υποβαθμίζοντας» το ελληνικό χρέος σε κατηγορία junk.
«Αυτό που συνέβη στην Ελλάδα είναι κλεψιά επικής – αν και όχι μη άγνωστης – κλίμακας». (Παράδειγμα η διάσωση τραπεζών στη Βρετανία όπως η Northern Rock και η Royal Bank of Scotland που κόστισαν δις στερλίνες.
Χάρει στον Gordon Brown και το πάθος του για τα αχόρταγα ένστικτα του City αυτές οι δωρεές δημοσίου χρήματος έγιναν άνευ όρων και οι τραπεζίτες συνέχισαν να δίνουν ο ένας στον άλλο αυτό το προϊόν λεηλασίας - που οι ίδιοι αποκαλούν bonus - για να το εξαφανίσουν σε φορολογικούς παραδείσους.
Στη πολιτική μονοκουλτούρα της Βρετανίας ο καθένας κάνει ότι θέλει, ενώ ακόμα πιο εντυπωσιακή είναι η κατάσταση στις ΗΠΑ.
Στην Ελλάδα όπως στην Αμερική αλλά και τη Βρετανία, είπαν στους απλούς ανθρώπους είπαν ότι πρέπει να πληρώσουν τα χρέη των πλούσιων και ισχυρών που τους φόρτωσαν. Δουλειές, συντάξεις και δημόσιες υπηρεσίες πρόκειται να κοπούν.
Για την ΕΕ και το ΔΝΤ πρόκειται για μία ευκαιρία που παρουσιάζεται για «την αλλαγή νοοτροπίας» και για την διάλυση της κοινωνίας πρόνοιας στην Ελλάδα, την ώρα ακριβώς που το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα έχει «προσαρμόσει διαρθρωτικά» (δηλ. έχει φτωχύνει και έχει θέσει υπό έλεγχο) χώρες ολόκληρες στον αναπτυσσόμενο κόσμο.
Η Ελλάδα είναι αντικείμενο μίσους για τον ίδιο λόγο που η Γιουγκοσλαβία έπρεπε να καταστραφεί υπό το πρόσχημα της προστασίας του λαού του Κοσόβου.
Οι περισσότεροι Έλληνες εργάζονται για το κράτος, οι νέοι όμως και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις αποτελούν μία λαϊκή συμμαχία που δεν έχει ησυχάσει: τα τανκς των στρατηγών στο campus του Παν/μίου της Αθήνας παραμένει ένα πολιτικό φόβητρο.
«Τέτοιου είδους αντίσταση είναι ανάθεμα για τους κεντρικούς τραπεζίτες της Ευρώπης και θεωρείται ως εμπόδιο στην ανάγκη του γερμανικού κεφαλαίου να αιχμαλωτίσει τις αγορές την επομένη της προβληματικής επανένωσης της Γερμανίας».
Στη Βρετανία έχει υπάρξει τέτοια προπαγάνδα τα τελευταία 30 χρόνια της ακραίας οικονομικής θεωρίας (μονεταρισμός αρχικά και νεοφιλελευθερισμός στη συνέχεια) που ο νέος πρωθυπουργός μπορεί - όπως ακριβώς και ο προκάτοχός του - να διατυπώσει την απαίτησή του ο απλός λαός να πληρώσει τα χρέη των απατεώνων, ως «δημοσιονομικά υπεύθυνοι».
Αυτό που δεν τίθεται καθόλου είναι το θέμα της φτώχειας και των τάξεων.
Στην εργατική συνοικία Kentish Town του Λονδίνου, το προσδόκιμο ζωής είναι 70 χρόνια, ενώ δύο μίλια παραπέρα στο Hampstead είναι 80. «Το σύστημα που επέβαλε στον ανεπτυγμένο κόσμο το ΔΝΤ και η ΕΕ έχει επί μακρόν αποφασίσει εάν οι άνθρωποι θα ζήσουν ή αν θα πεθάνουν».
Και καταλήγει:
Για τους ανθρώπους στους δρόμους της Αθήνας, είναι ξεκάθαρο ποιός είναι ο εχθρός, θεωρούν δε ότι βρίσκονται για άλλη μία φορά υπό ξένη κατοχή. Και για άλλη μία φορά ξεσηκώνονται. Με κουράγιο. Όταν ο David Cameron θα αρχίσει να κόβει 6 δις στερλίνες από τις δημόσιες υπηρεσίες στη Βρετανία, θα αρχίσει τα παζάρια επιχειρώντας να εξασφαλίσει ότι εδώ δεν θα γίνει ό,τι έγινε και στην Ελλάδα. «Θα πρέπει να τον διαψεύσουμε».
