Μετά από 2.500 χρόνια ξανά παράσταση στο Αρχαίο Θέατρο Αιγείρας

Συγκλόνισε περίπου 700 άτομα η Ολια Λαζαρίδου, ερμηνεύοντας εξαιρετικά, μοναδικά, το έργο: «Η γυναίκα της Ζάκυθος» του Διονυσίου Σολωμού.

Σάρκα και οστά παίρνει το όραμα περί αξιοποίησης, για πολιτιστικούς λόγους, του Αρχαίου Θεάτρου Αιγείρας. Για πρώτη φορά μετά από περίπου 2.500 χρόνια, δόθηκε χθες το απόγευμα (28 Ιουνίου) παράσταση.

Η παράσταση επιτεύχθηκε χάρη στις προσπάθειες κατοίκων της περιοχής του κίνησαν το σωματείο Διάζωμα, ώστε να είναι πιο εύκολη η πρόσβαση στο Υπουργείο Πολιτισμού. Συνέδραμε πολύ και ο σύλλογος «Βράχος» του χωριού Βλοβοκά (Αιγές), που βρίσκεται μετά το Αρχαίο Θέατρο καθώς και ο Δήμος Αιγιαλείας. Πάντως, για μια τέτοια ενέργεια θα έπρεπε να υπάρξει καλύτερος συντονισμός και να συμμετέχουν ενεργά όλοι οι σύλλογοι των χωριών της περιοχής, η Τοπική και Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση καθώς και το Υπουργείο Πολιτισμού.

Η παράσταση ήταν άψογη, διήρκησε μία ώρα και έγινε υπό το φως της ημέρας (8 το βράδυ), διότι δεν στήθηκαν προβολείς, ούτε κερκίδες, λόγω απαγορεύσεων του Υπουργείου Πολιτισμού. Η Ολια Λαζαρίδου, μιλώντας στο τέλος, είπε ότι πρέπει να καθιερωθεί ο θεσμός, με ετήσιες εκδηλώσεις (θεατρικές και μουσικές παραστάσεις) και νομίζω, επειδή μίλησα μαζί της, ότι έχει δίκιο.

Το μοναδικό κάλλους θέατρο, βρίσκεται πάνω από την σημερινή Αιγείρα, σε τοποθεσία μαγευτική διότι οι θεατές που κάθονταν σε λαξευμένες, κυρτά, κερκίδες στους βράχους (χωρητικότητα περί τις 3.000 άτομα), είχαν απλωμένο μπροστά τους τον Κορινθιακό κόλπο.

Αυτά τα δύο στοιχεία καθιστούν το θέατρο μοναδικό στο είδος του στην Ελλάδα, ωστόσο, δυστυχώς δεν έχει αξιοποιηθεί όπως πρέπει. Μόνο εργασίες συντήρησης γίνονται, ενώ θα έπρεπε να γίνουν και αναστήλωσης, ώστε πράγματι να χρησιμοποιείται για παραστάσεις. Δύσκολο εγχείρημα, όμως επιβάλλεται να γίνει έτσι. Ακόμη και οι πινακίδες με στοιχεία του Αρχαίου Θεάτρου, ώστε να μαθαίνουν για την ιστορία οι επισκέπτες, δεν έχουν στηθεί ακόμα, με το πρόσχημα ότι περιμένουν να ολοκληρωθούν οι εργασίες. Ας μπουν κάποιες πρόχειρα και όταν τελειώσουν τα έργα (που δεν τελειώνουν ποτέ), τοποθετούνται μόνιμες. Τόσος κόσμος πηγαίνει και πολλοί ξένοι που έρχονται μέσω Πάτρας για περιήγηση στην Πελοπόννησο και φεύγουν μόνο θαυμάζοντας το Θέατρο και το τοπίο, χωρίς να έχουν μάθει κάτι.

Μέχρι τότε, το σωματείο Διάζωμα, που ασχολείται για την ανάδειξη των αρχαίων θεάτρων σε όλη την Ελλάδα, σε συνεργασία σε φορείς της Αιγιάλειας, θα προσπαθούν για το καλύτερο.

Αρχαίο Θέατρο Αιγείρας

Ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της πόλης, αν και δεν αναφέρεται από τον Παυσανία το 2ο αι. μ.Χ., είναι το αρχαίο θέατρο. Έχει πεταλόσχημο κοίλο με θέα το Κορινθιακό κόλπο και βρίσκεται σε υψόμετρο 350 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας, βόρεια της ακρόπολης. Η κατασκευή του χρονολογείται στο α? μισό του 3ου αι. π.Χ., γύρω στα 280-250 π.Χ., όταν ιδρύεται το Β. Κοινό των Αχαιών- η Αχαϊκή Συμπολιτεία- και οι αχαϊκές πόλεις αναδιοργανώνονται. Το κοίλο λαξεύθηκε στο φυσικό βράχο και, όπου αυτός δεν υπήρχε, διαμορφώθηκε κατάλληλα το έδαφος και τοποθετήθηκαν λίθινα εδώλια. Στο φυσικό βράχο λαξεύθηκε κατά το μεγαλύτερο μέρος και η ορχήστρα, στα κράσπεδα της οποίας κατασκευάστηκε αυλάκι για την απορροή των όμβριων υδάτων. Το σκηνικό οικοδόμημα της ελληνιστικής περιόδου ήταν διώροφο. Ένα διάζωμα διαιρεί το κοίλο σε δύο τμήματα και η συνολική χωρητικότητα του ανέρχεται σε 3000 θεατές, ενώ το μήκος του φθάνει τα 30,70 μ. (κείμενο Ερωφίλη Κόλια, αρχαιολόγος).